Νίκος Εγγονόπουλος: Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,τα γενναία,
τα δυνατά,
Γι αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι αυτούς τα δάκρυα, γι αυτούς οι φάροι,
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια
Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και
γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των
λιμανιών,
Γι αυτούς είναι τ' άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,
Γι αυτούς οι κουλούρες τ'άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσίδες,
οι άγκυρες, τ'άλλα μονόπετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για να αρματώσουνε καράβι,ν'ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ'στη
νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ'ένα σκοπό του ταξειδιού: π ρ ο ς τ' α σ τ ρ α.

Γι αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα
υπαγόρευσε η Έμπνευσις,
Καθώς εφώλιασε μέσα στα βαθιά του μυαλού μου όλο
συγκίνηση
Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του
Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ.  


                                              Νίκος Εγγονόπουλος, Μπολιβάρ