Το Β4 διαβάζει και προτείνει (Αναγνώσεις)

1. Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα
2. Μένιος Σακελλαρόπουλος, Θα πεθάνεις, ρε
3. Victoria Hislop, Το Νησί
4. Μαργαρίτα Λυμπεράκη, Τα ψάθινα καπέλα
5. Stephenie Meyer, Λυκόφως (Τwiligt)
6. Κ. Π. Καβάφης, Ιθάκη
7. Γεώργιος Βιζυηνός, Το αμάρτημα της μητρός μου
8. Μαρκ Τουαίην, Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ


1η ανάγνωση


Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα

γράφει ο ο Άρης Νανούσης και ο Γιώργος Νικολάου

Ο συγγραφέας

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ (Απρίλιος 1564 – 23 Απριλίου 1616) είναι μια από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πατέρας του θεάτρου στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία. Εκτός από τα θεατρικά έχει γράψει και ποιήματα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και παίζονται μέχρι σήμερα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Ο Σαίξπηρ κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και τη τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα.



Τα έργα του

Τα έργα του κατά παράδοση διακρίνονται σε τραγωδίες, κωμωδίες και ιστορικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις ακριβείς χρονολογίες των έργων του δεν είναι γνωστές μέχρι σήμερα. Μερικά από τα έργα του είναι:


Κωμωδίες: Η κωμωδία των παρεξηγήσεων, Το ημέρωμα της στρίγγλας, οι δύο άρχοντες της Βερόνας, Αγάπης Αγώνας άγονος κ.ά.

Ιστορικά: Βασιλιάς Ιωάννης, Ερρίκος ο Δ’, Ερρίκος ο Ε΄, Ερρίκος ο Στ’, Ριχάρδος ο Γ’, Ερρίκος ο Η’

Τραγωδίες: Τρωίλος και Χρυσηίδα, Κοριολανός, Τίτος Ανδρόνικος, Μάκβεθ, Άμλετ, Οθέλλος, Βασιλιάς Ληρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»
Το έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» γράφτηκε το 1595 και είναι η μεγαλύτερη και η πιο τραγική ερωτική ιστορία όλων των εποχών, πρότυπο όλων των καταδικασμένων από «εξωτερικές» συγκυρίες ερώτων.




Η υπόθεση
Πρόκειται για μια ιστορία δύο νέων που έζησαν στη Βερόνα πριν πάρα πολλά χρόνια, αγαπήθηκαν και θέλησαν να ζήσουν τον έρωτά τους και να ενώσουν τις ζωές τους. Η μοίρα όμως έπαιξε άσχημο παιχνίδι και η βεντέτα μεταξύ των δύο οικογενειών τους ήταν η αιτία να χάσουν τη ζωή τους πολύ νωρίς και να μην καταφέρουν να κάνουν οικογένεια. ..
            Η Ιουλιέτα ανήκει στην οικογένεια των Καπουλέτων και ο Ρωμαίος στην οικογένεια των Μοντέγων. Μεταξύ τους υπάρχει άσβεστο μίσος λόγω παλιάς βεντέτας. Κάποτε οι Καπουλέτοι  κάνουν μεγάλη γιορτή. Ο Ρωμαίος φορώντας μάσκα εμφανίζεται στη γιορτή με δυο φίλους του, τον Μπενβόλιο και το Μερκούτιο. Έτσι συναντάει την Ιουλιέτα και η απαράμιλλη ομορφιά της τον κάνει να την ερωτευτεί τρελά. Η ακατανίκητη αυτή έλξη είναι αμοιβαία. Αρχικά ταράζονται, όταν αντιλαμβάνονται  ότι ανήκουν σε δυο εχθρικές οικογένειες. Όμως, τα βράδια ο Ρωμαίος πηγαίνει κάτω από το μπαλκόνι της Ιουλιέτας και ανταλλάσσουν όρκους αγάπης, μέχρι να έρθει το ξημέρωμα. Κάποια στιγμή, αποφασίζουν να παντρευτούν κρυφά, γιατί ήξεραν ότι οι οικογένειές τους δε θα δέχονταν τέτοιο γάμο. Συνεργός τους ο μοναχός,  που ήταν φίλος και των δύο οικογενειών και ήλπιζε στη συμφιλίωσή τους και τελικά τους πάντρεψε κρυφά ένα βράδυ.
            Την επόμενη όμως μέρα, ο Ρωμαίος με τους δύο φίλους του κάνουν μια βόλτα στους δρόμους της Βερόνας. Εκεί συναντιούνται με την παρέα των Καπουλέτων. Ο οξύθυμος Τυπάλδος, ξάδελφος της Ιουλιέτας, σκοτώνει πάνω στο διαπληκτισμό του τον Μερκούτιο και ο Ρωμαίος παίρνει εκδίκηση σκοτώνοντας το φονιά του φίλου του. Τρομαγμένος ο Ρωμαίος καταφεύγει στο κελί του μοναχού που τον είχε παντρέψει, όπου και μαθαίνει την ποινή του, εξορία απ’ τη Βερόνα. Ο μοναχός του προτείνει να υπακούσει στο νόμο και να φύγει από την πόλη, μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα. Του υπόσχεται μάλιστα ότι θα εύρισκε την ευκαιρία να ανακοινώσει το γάμο τους στις δύο οικογένειες.  
            Έτσι και γίνεται. Όμως όσο ο Ρωμαίος βρίσκεται στην εξορία, οι Καπουλέτοι προξενεύουν  την Ιουλιέτα στον κόμη Πάρη, γαμπρό νέο και πλούσιο. Η Ιουλιέτα ζητάει έτσι τη βοήθεια του μοναχού, που της προτείνει να πιει το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού που θα την έδειχνε πεθαμένη για 42 ώρες. Έτσι οι γονείς της θα την θεωρούσαν νεκρή και θα την μετέφεραν στον οικογενειακό τους τάφο. Ο ίδιος θα ειδοποιούσε τον Ρωμαίο για το σχέδιο και να έρθει το βράδυ να την πάρει μαζί του.
            Η Ιουλιέτα δέχεται αμέσως. Όλα γίνονται όπως είχαν σχεδιαστεί σχετικά με τον ψεύτικο θάνατο της Ιουλιέτας.  Ωστόσο ο Ρωμαίος δεν πρόλαβε να πληροφορηθεί από τον αγγελιοφόρο του μοναχού για το σχέδιο. Φτάνει στον τάφο τρελός από οδύνη, μαθαίνοντας το θάνατο της αγαπημένης του. Αφού της δίνει το τελευταίο φιλί πίνει το δηλητήριο , για να πάει στον άλλο κόσμο μαζί της. Μετά από λίγες ώρες, η Ιουλιέτα ξυπνά, βλέπει το Ρωμαίο νεκρό, συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί και από τον πόνο της μπήγει ένα στιλέτο στο σώμα της, πεθαίνοντας δίπλα στον αγαπημένο της.
            Ο μοναχός βλέποντας τα δυο άψυχα κορμιά, καταλαβαίνει τι έχει συμβεί και αργότερα διηγείται όλη την ιστορία στις δύο οικογένειες που αποφασίζουν να θάψουν την μακροχρόνια διαμάχη τους στους τάφους των παιδιών τους.




·         Τι μας άρεσε


Στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα υπάρχουν πολλά στοιχεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ένα από αυτά που αξίζει να σχολιάσουμε είναι η έντονη δραματικότητα και η σύνθετη πλοκή που κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο ως το τέλος. Ο ψυχισμός των ηρώων διαγράφεται μέσα από μια δραματική παρουσίαση των χαρακτήρων, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως τραγικά. Πιστεύω ότι ένα από τα ωραιότερα σημεία του έργου εντοπίζεται τη στιγμή που η δράση κορυφώνεται, όταν ο Ρωμαίος αυτοκτονεί πίνοντας το δηλητήριο, καθώς ο απεσταλμένος του μοναχού δεν είχε προλάβει να τον ενημερώσει για το σχέδιο. Όμως η τραγωδία δεν τελειώνει εκεί, καθώς η Ιουλιέτα μόλις συνέρχεται και αντικρίζει τον αγαπημένο της πεθαμένο αυτοκτονεί και αυτή βυθίζοντας στο πένθος τις δύο οικογένειες

·         Τελικό σχόλιο

Θα προτείναμε ανεπιφύλακτα να διαβαστεί το συγκεκριμένο έργο. Ο αναγνώστης μπορεί να αποκομίσει πολλές πληροφορίες για την κοινωνία εκείνης της εποχής, την κοινωνική διαστρωμάτωση και τη νοοτροπία των ανθρώπων. Ακόμα μπορεί να βιώσει τη δύναμη υψηλών αξιών, όπως η αγάπη. Η δύναμη της αγάπης συγκρούεται με τις κοινωνικές προκαταλήψεις και η σύγκρουση οδηγεί στη θυσία τη ζωή των δυο ερωτευμένων νέων. Η θυσία των δύο νέων ανθρώπων καταφέρνει να νικήσει το μίσος των δύο οικογενειών τους.


2η ανάγνωση



ΣακελλαρόπουΜένιος λος,
                         Θα πεθάνεις,  ρε



 7+ 1 σχόλια για το βιβλίο

γράφει ο Χρήστος Νίκας


1. Εισαγωγικά

To βιβλίο του,  περισσότερο γνωστού στο κοινό ως δημοσιογράφου, Μένιου Σακελλαρόπουλου (βιογραφικό) είναι μυθοπλασία και αναφέρεται στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή και στο τέλος του, πολλά χρόνια μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα.
Γράφτηκε το 2007 στην Αθήνα.
Είναι το τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα.


2. Η υπόθεση

Το βιβλίο αναφέρεται σ’ έναν  ποδοσφαιριστή, τον Άρη Νικολάου, που ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές των «δυτικών προαστίων» της Αττικής και το ταλέντο του στην μπάλα τον εκτόξευσε στα ύψη, προικίζοντάς τον με δόξα και χρήμα. Πίστεψε πως αυτά ήταν αρκετά για να κρύψει τις πληγές από τα παιδικά του χρόνια, αυτές που είχε πετάξει στο βάθος του μυαλού του. Όταν δε τον πήρε η Χέρτα (ομάδα της Γερμανίας) έκοψε κάθε δεσμό με την αδερφή του. Απέκτησε οικογένεια, αλλά όταν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στην καριέρα του στη β Γερμανία και αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα και στην ΑΕΚ η Γερμανία γυναίκα του δεν τον ακολούθησε.

Ο υπέρμετρος εγωισμός του κατέρρευσε όταν τραυματίστηκε σοβαρά κι έχασε το νεφρό του. Απεγνωσμένα προσπαθούσε να σωθεί. Τότε έρχεται απρόσμενα το παρ4ελθόν του να τον στηρίξει, χωρίς να το ξέρει. Όταν σώθηκε και το έμαθε, αντί να χαρεί στενοχωρήθηκε, γιατί έβαλε πάλι μπροστά τον εγωισμό του. Στάθηκε στα πόδια του, συνέχισε το ποδόσφαιρο, αλλά δεν τον μαλάκωσε ούτε το νεφρό που του δώρισαν, έστω και αν προέρχονταν απ’ τα «δυτικά προάστια». Συνέχισε να μπλέκεται σε αδιέξοδες καταστάσεις. 

Ένα λάθος του στο γήπεδο και το σύνθημα «θα πεθάνεις ρε!!!», γραμμένο παντού, έφθασε για πρώτη φορά μέχρι την καρδιά του. Έτσι πήρε μια σκληρή απόφαση και εξαφανίστηκε απ’ την Αθήνα, τα γήπεδα και γενικά εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο για την υπόλοιπη ζωή του, νομίζοντας πως έτσι πλήρωσε το βαρύ φόρο και τελείωσε με τα λάθη του παρελθόντος.

Όμως μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, και εκεί που νόμιζε πως τελείωσε για πάντα με το παρελθόν, εμφανίζεται η Νέμεση για να αποδώσει δικαιοσύνη, Μ’ ένα πολύ παράξενο και αναπάντεχο τρόπο ήρθε το τέλος του Άρη Νικολάου σε ηλικία49 ετών κάπου στην Κρήτη.


3.  Θέματα

Ο συγγραφέας θίγει αρκετά θέματα όπως:
·         Την απότομη αλλαγή (αλλοίωση καλύτερα) του ανθρώπινου χαρακτήρα εξαιτίας της ξαφνικής δόξας και του γρήγορου (και άκοπου) πλουτισμού 
·         Τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν οι εμπειρίες των παιδικών χρόνωνστην εξέλιξη του χαρακτήρα του ανθρώπου
·          Τις ολέθριες συνέπειες του εγωισμού στη ζωή του ατόμου
·         Την αναγκη να αναγνωρίζουμε και να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και να ζητάμε συγγνώμη
·         Το χρέος καθενός να μην ξεχνάει την καταγωγή του και τους ανθρώπους που μας βοήθησαν
4. Πρόσωπα
Το κεντρικό πρόσωπο είναι ο Άρης Νικολάου. Είναι ένα άτομο με προβλήματα που προσπαθεί να ξεχάσει την καταγωγή του. Εγωκεντρικός, δεν υπολογίζει κανένα, επιπόλαιος, ματαιόδοξος, σίγουρος για τον εαυτό του˙ ακόμη και όταν τον χτύπησε η μοίρα, αυτός δεν άλλαξε. Όταν αναγκάστηκε όμως, να παραδεχτεί κάποια πράγματα και ν’ αλλάξει, ήταν ήδη αργά, γιατί η μοίρα είχε καθορίσει το τέλος του.
 Ο Δήμος, ο μοναδικός φίλος του Άρη, ήταν πάντα δίπλα του, τον στήριζε, τον βοηθούσε, του έλεγε τι να κάνει, αλλά σπάνια τον άκουγε.

Η αδερφή του Ρεβέκκα, η οποία τον υπεραγαπούσε και η σκέψη της [πάντα σ’ αυτόν, άσχετα αν αυτός αδιαφορούσε. Πονόψυχη, ανιδιοτελής και όταν τον βοηθάει δε θέλει να το μάθει και το μόνο που ζητάει είναι να έχουν κάποια επικοινωνία.

Η γυναίκα του Άνκε, μία Γερμανίδα, η οποία είναι ψυχρή και απόμακρη, στην αρχή τον βοήθησε, αλλά δεν μπόρεσε να του συγχωρήσει κάποια λάθη του και κατάφερε να δηλητηριάσει τη σχέση του με ατ παιδιά του και να τα στρέψει εναντίον του. Βέβαια τα καταφέρνει ως ένα σημείο, αλλά όταν μεγαλώνουν ο μικρός καταλαβαίνει και τα βρίσκει με τον πατέρα του, ενώ ο μεγάλος γιος απομακρύνεται.

Η Νάσια, μια κοπέλα, με δύσκολα παιδικά χρόνια, προσπαθεί να έχει μία άνετη ζωή. Όμως οι αποφάσεις τα μπορεί τη στιγμή που τις πήρε να ήταν σωστές, στην πορεί όμως δεν μπόρεσε να τα καταφέρει και έτσι το μοναδικό της παιδί, που το έφερε στον κόσμος από αγάπη, μεγαλώνει με πολλά ψυχολογικά προβλήματα και γίνεται το εξιλαστήριο θύμα και σκοτώνει τον ίδιο του τον πατέρα, χωρίς στην ουσία να το θέλει.

Ο Παύλος, ο γιος της Νάσιας και του Άρη Νικολάου, ένας έφηβος 16 ετών, είναι μια διαταραγμένη προσωπικότητα που από μωρό ακόμη, βίωσε την απόρριψη απ’ την ίδια του τη μητέρα, πόνεσε, βασανίστηκε από διάφορους, υπέφερε από την κοροϊδία των άλλων παιδιών και τέλος νόμισε πως για όλα υπαίτιος ήταν ο πατέρας που δε γνώρισε. Στο τέλος, χωρίς να το θέλει, γίνεται πατροκτόνος και το μόνο που καταφέρνει να προστεθεί ένα ακόμη πρόβλημα στο ήδη διαταραγμένο μυαλό του.
Τα παιδιά ο Αλέξανδρος και ο Γκερντ, είναι δυο παιδιά που λατρεύουν τον πατέρα τους, τον έχουν κάνει ήρωα, είναι το πρότυπό τους, αλλά η μητέρα τους καταφέρνει να τα κάνει να τον απομυθοποιήσουν και να αραιώσουν πάρα πολύ την επαφή τους. Όταν ενηλικιώνονται αναθερμα΄πινουν τις σχέσεις τους, όμως Αλέξανδρος δεν μπορεί να καταλάβει τον πατέρα του καιαπομακρύνεται, αμντίθετα ο Γκερντ έρχεται πολύ κοντά στον ήρωα των παιδικών του χρόνων, τον πατέρα του.
5. Αφήγηση
Η αφήγηση είναι σε τρίτο πρόσωπο˙  την ιστορία τη αφηγείται παντογνώστης αφηγητής.
6. Μου άρεσε
Μου αρεσε κυρίως η αναφορα στο ποδόσφαιρο˙ σε γεγονότα από διάφορους αγώνες˙ οι αναφορές σε ομάδες και οι πληροφορίες για αγώνες και ποδοσφαιριστές.
7. Δεν μου άρεσε
Δεν μου άρεσε ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, γιατί ενώ τα ειχε όλα, δεν ήταν ευχαριστημένος με τίποτα. Ακόμη ήταν φοβερά εγωιστής: ακόμα και όταν χτυπήθηκε απ’ τη μοίρα και ενώ είχε βοηθηθεί από ανθρώπους που δεν το περίμενε, παρέμεινε ο ίδιος και δεν άλλαξε χαρακτήρα και συμπεριφορά. Στο τέλος τα λάθη του τα πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του.

Αξίζει ;


 Αξίζει κάποιος να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, κι ας μην ασχολείται με το ποδόσφαιρο, γιατί ναι μεν το βιβλίο τη ζωή ενός ποδοσφαιριστή αλλά κυρίως εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά πρωταγωνιστή. Επισημαίνει τα λάθη και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα χτυπήματα της μοίρας που μπορεί να δεχτεί κάποιος, εκεί που δεν το περιμένει.




@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
3η ανάγνωση


              Βικτόρια Χίσλοπ, Το νησί



                                                Ποιο βιβλίο επιλέγουμε


Επιλέγουμε το bestseller της Vistoria Hislop, Το Νησί, παίρνοντας ερέθισμα από την καινούρια σειρά του Mega Chanel η οποία φέρει τον ίδιο τίτλο (Η σειρά έχει ήδη, από τα πρώτα επεισόδια, αποσπάσει πολύ καλές κριτικές) και επειδή το θέμα της η τύχη των χανσενικών (λεπρών) στην Κρήτη από την αρχή μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα.

                Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι δημοσιογράφος και συνεργάζεται με τις εφημερίδες Sunday Telegraph και Daily Telegraph, όπως και Woman & Home. Ζει στο Κεντ της Αγγλίας, μαζί με το σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά.
                 Της απονεμήθηκε το βρετανικό βραβείο του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2007. Το Νησί κυριάρχησε για 24 βδομάδες στο βρετανικό top 10 και οι πωλήσεις του ξεπέρασαν  ήδη  τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες!
                             Είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 2006-2007  στο Κέντ της Αγγλίας.
                            Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως και ακολούθησε  «Ο γυρισμός». Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Διόπτρα".

Υπόθεση
Η Άλεξις Φίλντινγκ μια εικοσιπεντάχρονη αρχαιολόγος, Αγγλίδα κατά το ήμισυ και Ελληνίδα κατά το άλλο μισό της καταγωγής της, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα. Ένα από τα νησιά που θα επισκεφτεί είναι και η Κρήτη, ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της Σοφίας. Σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης, την Πλάκα, η Άλεξις βρίσκει την άκρη του νήματος της οικογενειακής της ιστορίας. Μιας ιστορίας που η Σοφία προσπάθησε να κρατήσει κρυφή από τα παιδιά της. Μιας ιστορίας που συνδέεται άμεσα με το νησί της Σπιναλόγκας. Μέσα από τις αφηγήσεις μιας φίλης τής Σοφίας, της Φωτεινής Δαβάρα, η Άλεξις μαθαίνει πώς ζούσαν στο νησί Σπιναλόγκα οι Χανσενικοί (Λεπροί) από τις αρχές ως τα μέσα του προηγούμενοι αιώνα, οπότε και βρέθηκε η θεραπεία της νόσου του Χάνσεν.




Πρόσωπα
Ελένη Πετράκη, μητέρα της Άννας και της Μαρίας, σύζυγος του Γιώργου Πετράκη, δασκάλα του χωριού. Έζησε αρκετά χρόνια της ζωής της στη Σπιναλόγκα μαζί με το Δημήτρη Λεμονιά, μαθητή της στο σχολέιο της Πλάκας. 
Μαρία Πετράκη, πέρασε και αυτή από το μικρό νησί της Σπιναλόγκα, παντρεύτηκε τον Νικόλαο Κυρίτση, γιατρό του νοσοκομείου στο Ηράκλειο, γιατρό της Σπιναλόγκα˙  ήταν ο πρώτος που χορήγησε το φάρμακο καταπολέμησης της νόσου του Χάνσεν στο Νησί.
Άννα Πετράκη, σύζυγος του Ανδρέα Βανδουλάκη (γιος του Αλέξανδρου και της Ελευθερίας) ερωμένη του Μανώλη Βαρδουλάκη (εξάδερφος του Ανδρέα Βαρδουλάκη και μάλλον πατέρας της Σοφίας Φίλντιγκ) και μητέρα της Σοφίας Φίλντιγκ (μητέρα της Άλεξις και του Νικ και σύζυγος του Μάρκους Φίλντιγκ)
Γιώργος Πετράκης, βαρκάρης που τροφοδοτούσε κάθε βδομάδα τη Σπιναλόγκα
Εντ, μνηστήρας της Άλεξις
Φωτεινή Αγγελοπούλου, κόρη της Σαβίνας Αγγελοπούλου και αδερφή του Αντώνη
Ελπίδα και Πέτρος Κοντομάρης, ζευγάρι και φίλοι της Ελένης, λεπροί κάτοικοι της Σπιναλόγκας (ο Πέτρος υπήρξε πρόεδρος της Κοινότητας Σπιναλόγκας)
Χρήστος Λαπάκης, γιατρός της Σπιναλόγκας ( και μάλλον πατέρας της Σοφίας Φίλντινγκ)
Νίκος Παπαδημητρίου, δικηγόρος από την Αθήνα και νέος πρόεδρος της Σπιναλόγκας


Θέματα που θίγει η συγγραφέας
Η συγγραφέας αναφέρεται άμεσα στη νόσο του Χάνσεν. Η νόσος του Χάνσεν, η λέπρα κατά παλαιότερη ονομασία, είναι νόσος λοιμώδης, την ύπαρξη της οποίας γνωρίζουμε και από αρχαίους συγγραφείς. Σύμφωνα και με επιστημονικά τεκμηριωμένα συμπεράσματα του τελευταίου αιώνα, η μεταδοτικότητά της είναι πολύ περιορισμένη. Η νόσος έχει μεγάλο χρόνο επώασης κα εκδηλώνεται, κατά κύριο λόγο, με «συμμετρικό» εξάνθημα στο δέρμα. Αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, προσβάλλει πέραν του δέρματος, νεύρα και άκρα˙ ακόμη κι όργανα και συστήματα. Σπάνια, σπανιότατα ο ασθενής καταλήγει στο θάνατο εξαιτίας της νόσου (και εφόσον είναι εκτός θεραπείας). Η θεραπεία σταματά την εξέλιξή της, καταπολεμά το μυκοβακτηρίδιο, αλλά δεν αποκαθιστά βλάβες, π.χ. παραμορφώσεων στα άκρα. Θα έλεγε κανείς ότι τη μεγάλη φοβία της νόσου και την προκατάληψη ενίσχυαν η αποκρουστική εικόνα του παραμορφωμένου ασθενή και τα άτονα έλκη του δέρματος. Ακόμα, η σύνδεσή της με τη Βίβλο και η θεραπεία της από το Χριστό, αναμφισβήτητα ήταν ένας άλλος παράγοντας.
                Η Βικτόρια Χίσλοπ μιλάει επιπλέον για την αγάπη, η οποία παράλληλα με (και παρά) τις οικογενειακές τραγωδίες, τον πόλεμο, τα αβάσταχτα μυστικά, τις συνταρακτικές αποκαλύψεις και τις κατεστραμμένες και καταδικασμένες ζωές καταφέρνει να επιβιώσει.
                Η λέπρα και η Σπιναλόγκα δεν είναι η ουσία της Ιστορίας. Η ουσία βρίσκεται βαθύτερα και τόσο η λέπρα όσο και το νησί που φιλοξένησε τους φορείς της, αποτελούν απλά το μέσον για να εκφραστούν άλλα πράγματα που ξεπερνάνε τη δύναμη τη αρρώστιας. Είναι η δύναμη της οικογένειας που είναι πάνω απ’ όλα, οι δεσμοί ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι πολύ ισχυροί για να σπάσουν μπροστά στην πρώτη δυσκολία είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη. Είναι η αξία των ανθρώπων που δεν μπορεί να στιγματιστεί, η θέληση για ζωή ακόμη και όταν στέλνονται σε έναν τόπο με προορισμό το θάνατο. Γιατί αυτό είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Η δύναμη, το κουράγιο και η θέληση να αντισταθεί στο προδιαγεγραμμένο. Η άρνηση να παραδοθεί στο τέλμα του θανάτου, να καταδικάσει μια ζωή που δεν έχει τελειώσει. Μια ζωή που μπορεί να μεταμορφωθεί και να προσαρμοστεί στις συνθήκες αντί να υποκύψει στο βάρος τους.

 Η υπόθεση με λίγο περισσότερα λόγια
Το Νησί ξεκινά με το ταξίδι της νεαρής αρχαιολόγου, της Άλεξις, στην Κρήτη, πατρίδα της μάμας της και την προσπάθειά της να μάθει για την οικογένειά της. Η διήγηση μιας ντόπιας, της Φωτεινής Δαβάρα, την γυρίζει πίσω στο 1939 οπότε η περιοχή μαστιζόταν από την ασθένεια της λέπρας και οι χανσενικοί εξορίζονταν στη Σπιναλόγκα.


η ιστορία  αρχίζει κάπως έτσι   
Η Ελένη Πετράκη, δασκάλα στο μικρό χωριό της Πλάκας, μητέρα της Άννας και της Μαρίας και σύζυγος του Γιώργη Πετράκη προσβάλλεται από τη νόσο του Χάνσεν και ανακαλύπτει ότι και ο Δημήτρης Λεμονιάς, μαθητής της, έχει προσβληθεί από τον ιό. Φεύγουν μαζί για τη Σπιναλόγκα. Η Μαρία και η Άννα, μην αντέχοντας τον αποχωρισμό, μένουν στο σπίτι και δεν πάνε στην προκυμαία, σε αντίθεση με το υπόλοιπο χωριό το οποίο είναι εκεί για να αποχαιρετήσει τη Λενιώ και το μικρό αγόρι, το οποίο φημολογείται ότι μετάδωσε τη νόσο στη δασκάλα του. Στο νησί είναι πρόεδρος ο Πέτρος Κοντομάρης και ζει με τη γυναίκα του Ελπίδα σε ένα από τα ομορφότερα σπίτια του νησιού. 
Ενώ η Ελένη και ο Δημήτρης βρίσκονται στο νησί η ζωή συνεχίζεται με ραγδαίους ρυθμούς. Μια ομάδα Αθηναίων χανσενικών έρχεται στο νησί και το αλλάζει εντελώς. Ένας από αυτούς ο Νίκος Παπαδημητρίου μετά από προτροπή του Κοντομάρη αναλαμβάνει την αρχηγία του νησιού. Λίγο καιρό μετά έρχονται ατ μαντάτα για το θάνατο της Ελένης και λίγο αργότερα έρχονται και οι Γερμανοί. Καταλαμβάνουν την Πλάκα αλλά δεν περνάνε απέναντι λόγω του φόβου τους για τη νόσο του Χάνσεν. Με τη λήξη του πολέμου διοργανώθηκε μεγάλη γιορτή στην Πλάκα. Η Άννα  μεγάλη κοπέλα πια αναζητεί την αρσενική θαλπωρή και τη βρίσκει στην αγκαλιά του Αντώνη αλλά αμέσως μετά θαμπώνεται από τη γοητεία και τον πλούτο του Ανδρέα Βανδουλάκη, τον οποίο και παντρεύεται, αποκρύπτοντάς του βέβαια την άμεση σχέση που έχει η οικογένεια της με το νησί της Σπιναλόγκας.
Λίγο καιρό μετά καταφθάνει ο Μανώλης, ξάδελφος του Ανδρέα, ο οποίος κάνει την Άννα να τον ποθήσει, λόγω όμως της ιδιαίτερης σχέσης που έχει με τον άντρα της τον γνωρίζει στην αδερφή της, με την οποία αποφασίζει να παντρευτεί (η Άννα σκάει από το κακό της που η αδερφή της παντρεύεται τον άνδρα που ποθεί). Κι όμως λίγο πριν το γάμο τους η Μαρία ανακαλύπτει ότι έχει προσβληθεί απ΄ τη νόσο και φεύγει πάραυτα για το νησί. Εκεί την επισκέπτεται καθημερινά η Φωτεινή, παντρεμένη πια και έγκυος στο δεύτερο παιδί της, και ο πατέρας της, Γιώργης, στο σπίτι της στη Σπιναλόγκα. Παράλληλα στην Πλάκα μαθαίνεται το γεγονός ότι η Άννα μένει έγκυος, υποψίες για την πατρότητα απ’ τη Μαρία και τη Φωτεινή πέφτουν στο Μανώλη Βανδουλάκη επειδή, παρά τα δέκα χρόνια έγγαμου βίου, ο Ανδρέας και η Άννα δεν είχαν καταφέρει να κάνουν παιδί. Ο γιατρός Κυρίτσης μαζί με το γιατρό Λιαπάκη χορηγούν για πρώτη φορά το φάρμακο για τη θεραπεία της νόσου στους αρρώστους της Σπιναλόγκας. Μέσα σ’ αυτούς και η Μαρία η οποία ερωτεύεται τον γιατρό Κυρίτση. Εκείνη την περίοδο πεθαίνει και η ελπίδα Κοντομάρη. Μετά τη θεραπεία όλοι γυρνούν στην Πλάκα και γίνεται ένα μεγάλο γλέντι. Εκεί ο Κυρίτσης κάνει πρόταση γάμου στη Μαρία. Στο γλέντι είναι καλεσμένη η Άννα και  Ανδρέας. Η μικρή Σοφία είναι ήδη δύο χρονών.
Ο Ανδρέας πια έχει αντιληφθεί τη σχέση της Άννας με τον ξάδερφο του και με την άφιξή τους στην Πλάκα, ο Ανδρέας ρωτάει την Άννα για τη σχέση της με τον Μανώλη κι αυτή τα παραδέχεται όλα. Ο Ανδρέας βγάζει ένα πιστόλι και σκοτώνει την Άννα. Τις τελευταίες στιγμές της τις πέρασε με την Μαρία και το Γιώργη.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα η Μαρία και ο Γιώργης παντρεύονται και παίρνουν την κηδεμονία της μικρής Σοφίας μετά από τον θάνατο των παππούδων Βανδουλάκηδων. Η σοφία συνηθίζει τους καινούριους κηδεμόνες της και τους θεωρεί γονείς της. Στα δεκαοχτώ της μαθαίνει την αλήθεια και φεύγει για το εξωτερικό.
Τελειώνοντας την ιστορία η Φωτεινή καλεί τη Σοφία, η οποία καταφθάνει στην πλάκα και μετά φεύγει ξανά για το Λονδίνο αυτή τη φορά με την Αλέξις.

Τι μας άρεσε
Το βιβλίο αυτό μας έμαθε ότι η αληθινή αγάπη καταφέρνει να επιβιώσει κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Τι δε μας άρεσε;
Τι δε μας άρεσε; Δε νομίζω ότι υπήρξε κάτι που δε μου άρεσε, εκτός βέβαια από τον άδικο θάνατο και της Άννας, τα οποία με έκαναν να βουρκώσω, αλλά το βιβλίο μιλάει για όλες τις πτυχές της ζωής και ο θάνατος ανήκει σε μια από αυτές.

Αξίζει ανεπιφύλακτα να διαβάσει κάποιος αυτό το βιβλίο. Όσον αφορά άλλα βιβλία της δεν ξέρω αν αξίζει να διαβαστούν, αλλάν λάβω υπόψη τον τρόπο και τη γλώσσα γραφής της, θεωρώ πως αξίζει τουλάχιστον τον κόπο.
Κρίσεις
"Βρίσκω Το Νησί ευαγγέλιο διακήρυξης της αγάπης και ευχαριστώ τη συγγραφέα από τα βάθη της καρδιάς μου για τη λεπτότητα με την οποία χειρίστηκε τους πάσχοντες από τη νόσο το Χάνσεν."
                                                                                                                Εμμανουήλ Φουντουλάκης
"Best seller με χρώμα ελληνικό"
                                                                                                                Στέφανος Δάνδολος

"Μυστικά, αποκαλύψεις, κατεστραμμένες ζωές σ’ ένα μυθιστόρημα που σε κερδίζει σελίδα-σελίδα."
                                                                                                                Γιόλα Αργυροπούλου

Βοήθημα για την προσέγγιση του κειμένου
Έκφραση – Έκθεση Β’ Λυκείου, σσ. 158-162, 163-167






                                            Χαλκίδα, Οκτώβρης Νοέμβρης 2010




4η ανάγνωση
Μαργαρίτα Λυμπεράκη, Τα ψάθινα καπέλα

Γράφουν η Άννα Μπιλάλη και η Κλαούντια Ντιτάτη






Είναι κάποιες περίοδοι στη ζωή του κάθε ανθρώπου στις οποίες το περιβάλλον, ο χαρακτήρας αλλά και οι επιθυμίες του αλλάζουν δραματικά. Μια τέτοια περίοδος ήταν και τα τρία αυτά συνεχόμενα καλοκαίρια για τη Μαρία την Ινφάντα και την Κατερίνα.

·         η εποχή
Βρισκόμαστε αμέσως το β’ Παγκόσμιο πόλεμο, λίγο έξω από τη Κηφισιά. Εκεί, στη μέση του κάμπου με τα περιβόλια, είναι το κτήμα και το σπίτι που έχει φτιάξει ο παππούς των κοριτσιών, ο Δημήτρης. Σε αυτό το σπίτι μένουν μαζί με τη μητέρα τους, Άννα, μετά από το χωρισμό με τον πατέρα τους, Μίλτο. Στο σπίτι μαζί τους μένει ο παππούς Δημήτρης, η θεία Τερέζα και η γριά υπηρέτριά τους, η Ροδιά.

Το βιβλίο καθώς και το πρώτο από τα τρία καλοκαίρια ξεκινούν όταν η Μαρία είναι είκοσι ετών, η Ινφάντα δεκαοχτώ και η Κατερίνα δεκαέξι. Τρία καλοκαίρια που τα τρία κορίτσια βιώνουν διαφορετικά, η καθεμιά ανάλογα με το χαρακτήρα της. Τα γεγονότα αυτής της περιόδου μας παρουσιάζει η μικρότερη, η Κατερίνα, η οποία εκτός από ηρωίδα είναι και αφηγήτρια της υπόθεσης του βιβλίου της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, «ΤΑ ΨΑΘΙΝΑ ΚΑΠΕΛΑ». Το μυθιστόρημα αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946. 


·   ο έρωτας, η αναζήτηση του έρωτα, ο πόθος του έρωτα
Τρία καλοκαίρια μέσα στο λαμπρό φως της Αττικής, τρεις αδερφές στην άνθησή τους, η Μαρία, η Ινφάντα, η Κατερίνα. Η Μαρία, η μεγαλύτερη, αισθησιακή, κοντά στα μυστήρια της φύσης˙ η Ινφάντα, φλογερή αλλά συγκρατημένη μπροστά στον έρωτα˙ η Κατερίνα, διψασμένη για ανεξαρτησία, που διαλέγει το όνειρο. Γι’ αυτήν ο μύθος γίνεται πραγματικότητα. Η Κατερίνα αφηγείται τα τρία αυτά καλοκαίρια με φαντασία, χιούμορ και απέραντη τρυφερότητα, με νεανική χάρη που έχει κιόλας έναν τόνο νοσταλγίας. Είναι ένα ηθογραφικό ανάγνωσμα, αν και παρουσιάζει σχεδόν αποκλειστικά, τη ζωή των πλουσίων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με την πρώτη ματιά σού δίνει την εντύπωση ότι η συγγραφέας δεν αναφέρεται καθόλου στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση της εποχής. Αν το σκεφτείς όμως καλά, η ζωή των πλουσίων και κυρίως των πλουσίων γυναικών του 1945 απείχε μακράν από προβληματισμούς τέτοιου είδους.

·         μια μικρογραφία του κόσμου
            Η πένα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη μάς περιγράφει  τη ζωή της μικρής κοινωνίας των ηρώων της, που είναι μια μικρογραφία του κόσμου. Και όπως κάθε μικρογραφία έτσι και αυτή έχει όλα τα χαρακτηριστικά του συνόλου. Μαθαίνουμε πώς ζούσε ο κόσμος και κυρίως οι πλούσιες γυναίκες τότε. Ζωές μέσα σε «χρυσά κλουβιά» και μέσα στην πολυτέλεια. Την πολυτέλεια όχι μόνο των ακριβών αντικειμένων αλλά και την πολυτέλεια του να μην τις απασχολεί α τι θα φάει η οικογένειά τους κάθε μέρα που ξημερώνει, μιας και αυτό είναι κάτι για το οποίο από τη μια είναι ευθύνη άλλων και από την άλλη η ύπαρξή του είναι δεδομένη. Την πολυτέλεια επίσης να τις απασχολούν και τις προβληματίζουν τα μικρά και ασήμαντα, αφού τα μεγάλα και επώδυνα είναι «προνόμιο» των αγωνιστών και των φτωχών.


         ·  Αττική: η γη που χάθηκε
            Ακόμη, μέσα από τα μάτια και τις περιγραφές της Κατερίνας, γνωρίζουμε μια Αττική που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτήν που έχουμε στο μυαλό μας και μερικοί από εμάς βιώνουμε καθημερινά. Μια όμορφη Αττική γεμάτη περιβόλια, δέντρα και ζώα τόσο οικόσιτα όσο και ελεύθερα στη φύση.       Και μέσα σ΄ αυτά τα όμορφα τοπία, παρουσιάζονται οι ζωές των ηρώων που τις επισκέπτεται ο έρωτας. Ένας έρωτας που εκείνη την εποχή είναι σύνηθες να παραμένει κρυφός.

·         πρόσωπα – χαρακτήρες
       
πρωταγωνίστριες: Μαρία, Ινφάντα, Κατερίνα
            Η Μαρία 20 χρονών είναι η μεγαλύτερη από τις αδερφές. Είναι αισθησιακή και κοντά στα μυστήρια της φύσης. Ο χαρακτήρας της είναι ζωηρός, επιθυμεί να ζήσει έντονα τη ζωή της, με πάθος και έρωτα. Αρχικά παρουσιάζεται ως επιπόλαια, με το αίσθημα του ενθουσιασμού μέσα της. τελικά παντρεύεται τον επίμονο και ερωτευμένο μαζί της Μάριο. Ο Μάριος υπήρξε παιδικός φίλος των τριών κοριτσιών. Από μικρός ήδη ήταν ερωτευμένος με την Μαρία, την οποία τελικά παντρεύτηκε και έκαναν δυο παιδιά.
            Η Ινφάντα είναι 18 χρονών. Παρουσιάζεται φλογερή αλλά συγχρόνως συγκρατημένη μπροστά στον έρωτα. Παρόλο το νεαρό της ηλικίας της είναι προσγειωμένη και πιο σοβαρή από τις αδερφές της. Δεν εμπιστεύεται εύκολα τα αγόρια και παρόλο που ερωτεύεται, τον Νικήτα, κρατάει επιφυλάξεις και σκέφτεται περισσότερο με τη λογική και όχι το συναίσθημα.
           

 Η Κατερίνα είναι η μικρότερη από τις άλλες δυο αδερφές. Ως μικρότερη διακατέχεται από ενθουσιασμό και διψά για ανεξαρτησία. Της άρεσε πολύ να ονειροπολεί και αν ακούει τις ιστορίες της γριάς υπηρέτριας, της ροδιάς. Ήταν ανεξάρτητος ‘άνθρωπος, ήθελε να ζήσει ελεύθερη και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ο έρωτάς την ήταν ο Δαβίδ. Τα συναισθήματα για το άτομό του ήταν πολύ δυνατά. Ωστόσο τελευταία στιγμή αποφάσισε πως δεν ήθελε να τον παντρευτεί και ήθελε να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο.
Άλλα πρόσωπα: η μητέρα των κοριτσιών, ο παππούς, ο πατέρας, η θεία Τερέζα, η γριά υπηρέτρια και φυσικά οι έρωτες των κοριτσιών: ο Μάριος, ο Νικήτας και ο Δαβίδ.



Τα «Ψάθινα καπέλα» της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, που σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, πολύ διαφορετική από τη δική μας. Διαφορετική στη σκέψη και στις συμπεριφορές των ανθρώπων αλλά και διαφορετική στο περιβάλλον που οι ήρωες του βιβλίου ζούσαν. Ένα θαυμάσιο περιβάλλον που στις μέρες μας το συναντάμε μόνο στην ελληνική επαρχία, ενώ τότε ήταν απλά οι εξοχές της Αθήνας.

            Είναι ένα χαμηλών τόνων βιβλίο (ακόμη και κλασικό) για τα σημερινά δεδομένα. Το ύφος του μυθιστορήματος είναι γλαφυρό, γεμάτο όμορφες φυσιολατρικές εικόνες. Παρουσιάζεται μια διάχυτη ηλιόλουστη ατμόσφαιρα της παλιάς εξοχικής Αττικής που ίσως τελικά στοιχειοθετεί όχι μόνο το φόντο αλλά και την ουσία του περιεχομένου του. Η όμορφη, διακριτική σκιαγράφηση χαρακτήρων και ένα «λεπτό» υποτονικό σχόλιο πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, κυριαρχούν σε αυτό το μυθιστόρημα. Ωστόσο η έντονη πλοκή και δράση απουσιάζουν, γι’ αυτό ίσως από το σημερινό αναγνώστη θεωρηθεί ανιαρό.
            Κατά τη γνώμη μας αξίζει να διαβαστεί από φυσιολάτρες, «νοσταλγούς» του παρελθόντος και από αναγνώστες που τους αρέσει ο ρομαντισμός, το μυστήριο και το όνειρο. Το βιβλίο αυτό χαρίζει μια απαλή νότα αγαλλίασης και μια γλυκόπικρη γεύση, υπό τη σιωπηρή σύγκρουση ανάμεσα στην ελευθερία και τη μοναξιά, την οικογενειακή θαλπωρή και στην τάση για φυγή, στο ρεαλισμό και την ονειροπόληση. Θα αρέσει πολύ στους ρομαντικούς και ονειροπόλους αναγνώστες.


«Η καθημερινή ζωή είναι που κρύβει τη μεγαλύτερη δύναμη»
                                                                        Μαργαρίτα Λυμπεράκη
Άλλα βιβλία της Μ. Λυμπεράκη: Τα δέντρα, Ο άλλος Αλέξανδρος, Ζωή, Φαίδρα.


Στο βιβλίο Τα ψάθινα καπέλα  στηρίχθηκε το σενάριο της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς. Η μεταφορά του στην τηλεόραση  ήταν επιτυχημένη, με καλές ερμηνείες και ωραία σκηνοθεσία.



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
5η ανάγνωση




Stephenie Meyer,  Λυκόφως (Τwiligt)




γράφουν η Κατερίνα Παπίτση και η Καλλιόπη Παλαιολόγου





 

Τι σημαίνει το μήλο
Το μήλο στο εξώφυλλο του Λυκόφωτος αντιπροσωπεύει τον «απαγορευμένο καρπό». Η Stephanie Meyer χρησιμοποίησε απόπασμα από τις γραφές (Γένεσις) –αμέσως μετά τα πειεχόμενα- γιατί λατρεύει τη φράση «του ξύλου του γιγνώσκειν καλόν και πονηρόν». Δεν είναι αυτό με τοοποίο καταλήγεςι η Μπέλλα; Μια λειτουργική γνώση του τι είναι καλό και κακό. Το ωραίο με το μήλο είναι που έχει τόσες πολλές συμβολικές ρίζες. Έχεις το μήλο στη Χιονάτη, μια δαγκωματιά και μένεις παγωμένος για πάντα σε μια κατάσταση που μοιάζει πολύ με θάνατο, χωρίς να είναι… Μετά έχεις τον Πάρη και το χρυσό μήλο της Έριδας στην ελληνική μυθολογία –δείτε ποσοι πολλοί μπελάδες ξεκίνησαν μ’ εκείνο. Τα μήλα είναι «πολύπλευρα» φρούτα. Τέλος, της άρεσε η όμορφη απλότητα της φωτογραφίας.


    Υπόθεση
Η Μπέλλα μετακομίζει σε μια μικρή, μονίμως βροχερή πόλη, πιστεύοντας ότι την περιμένει η πιο βαρετή περίοδος της ζωής της. Όμως από τη στιγμή που θα γνωρίσει τον αινιγματικό Έντουαρντ, η ζωή της θα πάρει μια συναρπαστική και τρομακτική τροπή. Γιατί ο Έντουαρντ είναι βρικόλακας που έχει καταφέρει να διατηρεί μέχρι σήμερα την πραγματική του ταυτότητα μυστική στη μικρή κοινότητα. Όμως κανείς δεν είναι πλέον ασφαλής και λιγότερο από όλους η Μπέλλα. Το ζευγάρι θα βρεθεί να ισορροπεί επικίνδυνα στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στην επιθυμία και τον κίνδυνο.


    Κριτική για το βιβλίο
Κατά τους Λονδρέζικους Τimes,
Η ιστορία είναι μια υπνωτική αφήγηση γραμμένη σε ονειρικό ύφος, συνοψίζει τέλεια το εφηβικό αίσθημα της σεξουαλικής έντασης και της αποξένωσης.

Publishers Weekly:
Με την αγωνία και το ρομαντισμό σε τέλεια ισορροπία, το Λυκόφως θα κάνει τους αναγνώστες να γυρίζουν με μανία τις σελίδες του σαγηνευτικού ντεμπούτου (!) της Stephenie Meyer.

 School Library Journal
Η αγωνία κορυφώνεται καθώς η ένταση του μυστικού έρωτα και της σιωπηλής τρυφερότητας μετα μορφώνεται σε ένα τρομερό αγώνα επιβίωσης … Ρεαλιστικό, επιδέξιο, περιεκτικό, οι αναγνώστες θα λαχταρούν να χώσουν τα δόντια τοςυ στο Λυκόδως.

Booklist
Ακολουθώντας την παράδοση τηςAnn Rice…. αυτή η σκοτεινή ιστορία αγάπης συναρπα΄ζει.

Η δική μας κριτική για το βιβλίο
Είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί στην ανάγνωση του σε αγγίζει, σε παγιδεύει˙ την ίδια στιγμή σε ταξιδεύει και σε μαγεύει. Η  Stephenie Meyer μας χαρίζει ένα ακόμη ακαταμάχητο συνδυασμό ρομαντισμού και σασπένς με δόση υπερφυσικού. Ακόμη μπορούμε να πούμε ότι το βιβλίο είναι συναρπαστικό, με πάθος και με συνεχείς ανατροπές και εκπλήξεις˙ αυτό το έπος αγάπης ανάμεσα σε θνητή και αθάνατο βαδίζει προς τη λογοτεχνική αθανασία.


Το βιβλίο όταν το διάβασα με απορρόφησε και μπήκα κι εγώ μέσα στην ιστορία σαν ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου. Το πρώτο που θέλω να πω είναι ότι σταματάς την ανάγνωση, μόνο όταν φτάσεις στην τελευταία σελίδα. Δεύτερον είναι απλά αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια συο και τρίτον τόσο ο τρόπος που γράφει η συγγραφέας λόσο και η πλοκή και οι χαρακτήρες του βιβλίου σε αφήνουν με κομμένη την ανάσα από την αγωνία να δεις τι θα συμβεί στην επόμενη σελίδα.  



Ο στόχος της συγγραφέως
Να προσελκύσει τους αναγνώστες και τη νεολαία χωρίς διδακτικό, δασκαλίστικο ύφος!

Ο τίτλος του βιβλίου
Οφείλεται στο φως της πανσελήνου. Η συγγραφέας σε μερικές συνεντεύξεις της είχε παραδεχτεί ότι δυσκολεύτηκε να δώσει τον τίτλο στο βιβλίο κι ότι στην αρχή είχε διαλέξει έναν άλλο.
 

Η πρώτη ύλη του μυθιστορήματος
«Το Λυκόφως πολύ έξυπνα διασκεδάζει έναν πανάρχαιο θρύλο με διαχρονικές αξίες. Μεταφέρει από το μακρινό παρελθόν στο σήμερα, τις βαθύτερες έννοιες της αγάπης και το έρωτα που είναι τα πιο δυνατά αισθήματα από καταβολής του ανθρώπου. Επίσης πρώτη ύλη του μυθιστορήματος αποτελεί και ο κλασικός μύθος των βαμπίρ.

Η πρωτοτυπία και η έλξη του βιβλίου
Το Λυκόφως παρουσιάζει τα βαμπίρ εξευγενισμένα, προσανατολισμένα στον 21ο αιώνα, ως ένα είδος σούπερ ηρώων χωρίς κάστρα, φέρετρα και νυχτερίδες και χωρίς και τους υπερμεγέθεις κυνόδοντές τους.

Η σχέση της αφήγησης με την πραγματικότητα
Η σχέση της αφήγησης με την πραγματικότητα: δεν έχουν καμιά "σχέση" μεταξύ τους, γιατί η συγγραφέας μάς διηγείται έναν δικό της φανταστικό κόσμο. Οι βρικόλακες στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχουν, ούτε οι λυκάνθρωποι˙ άσχετα που πριν πολλά χρόνια υπήρχαν διάφοροι μύθοι γι’ αυτούς, όμως κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν υπάρχουν ακόμη...

Τι μου άρεσε πιο πολύ στο βιβλίο
Εύκολα μπορεί αν καταλάβει κανείς ότι οι σκηνές που μου άρεσαν ήταν περισσότερες από μία. Αυτή που μου άρεσε περισσότερο και μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν η επόμενη: Τη στιγμή που η Μπέλλα φτάνει στη σχολή χορού όπου ο Τζέιμς τής έχει στήσει παγίδα, τα πάντα εκτυλίσσονται πολύ γρήγορα. Η μάταιη προσπάθεια της Μπέλλας να ξεφύγει εξοργίζει τον Τζέιμς με αποτέλεσμα να την τραυματίσει σοβαρά. Εκείνη τη στιγμή φτάνει ο Έντουαρντ μαζί με την οικογένειά του. Ο Τζέιμς κατάφερε να δαγκώσει την Μπέλαλ. Την ίδια στιγμή ο Έντουαρντ βρίσκεται στο πλευρό της μαζί με τον Καρλάιλ προσπαθώντας να βρουνε μια λύση για να τη σώσουν. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι ο ΄Εντουαρντ να τη δαγκώσει για αν της αφαιρέσει το δηλητήριο. Αυτή η στιγμή είναι η στιγμή της αποκορύφωσής, γιατί ο Έντουαρντ πρέπει να βρει τη δύναμη να σταματήσει όπου και να βρίσεκται δείχνοντας ΄τει πόσο πολύ την αγαπάει.

Τι δε μου άρεσε στο βιβλίο
Σ’ αυτό το βιβλίο ήταν δύσκολο να αποφασίσω ποια σκηνή μου άρεσε λιγότερο ή καθόλου, γιατί όλες οι σκηνές ήτανες μία και μάι. Υπάρχει όμως μια σκηνή που με έκανε να συνοφρυωθώ. Η σκηνή αυτή ήταν όταν η Μπέλλα στο τέλος της πρώτης της σχολικής ημέρας πηγαίνει στη Γραματεία. Όταν μπαίνει αντικρίζει τον Έντουαρντ να μιλαέι με τη γραμματέα, προαπσθώντα σαν την πείσει να του αλλάξει το μάθημα της Βιολογίας με κάποι άλλο. Εκείνη τη στιγμή οΈντουαρντ γυρνάει και αγριοκοιτάζει την Μπέλλα και φεύγει λέγοντας ότι πρέπει να το υποστεί.


Η άποψή μας για τη συγγραφική ικανότητα της S. M.

H Stephenie Meyer κατάφερε και άγγιξε τις ψυχές πολλών ανθρώπων με τπΛυκότως. Αυτό αποδεικ΄νυει ότι πρόκειται για μια από τις πιο αγαπημένες συγγραφείς σε όλον τον κόσμο. Τίποτα δεν μπορεί ν απεριγράψει το ότι έχει καατφέρει κάνοι=οντας το πιο απλό και το πιο αγαπημ΄’ενο πράγμα … γράφοντας. Πραγματικά αυτή η γυναίκα κατάφερε να μας μαγέψει με τον κόσμο που δημιούργησε. Επίησς η συγγραφέας με τηη τέχνη του γραπτού λόγου εκφράζει όλα εκεινα τααπλά και συνάμα όμως περίπλοκα πράγματα που προφορικός λόγος είναι αδύνατον να κάνει. H Stephenie δεν έχει χρησιμοποιήσει στα βιβλία της καλή γραφή, όπως άλλοις συγγραφείς, π.χ. η Τζ. Κ. Ροουλινγκ, η οποία έχει γράψει τη σειρά των βιβλίων με ήρωα το Ηarry poter, αλλά χρησιμοποίησε απλή γλώσσα γραφής, για να μπορεί ο καθένας που το διαβάζει να καταλαβαίνει το περιεχόμενο και ειδικά οι νέοι που σήμερα δε συγκινούνται με τη ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων.




Σε ποιους προτείνω το βιβλίο και γιατί
Το Λυκόφως είναι ένα μυθιστόρημα που ταιριάζει απόλυτα σε εφήβους. Η γλώσσα που επέλεξε να γράψει η συγγραφέας είναι απλή, κατανοητή και προσιτή προςε τους αναγνώστες. Η ένταση και το απρόσμενο που χαρακτηρίζουν το βιβλίο θα κάνει τους νεαρούς αναγνώστες να μην το αφήνουν από τα χέρια τους.

Επιλογή βιβλίου
Επιλέξαμε να γράψουμε γι’ αυτό το βιβλίο, γιατί είναι ενδιαφέρον και καταπληκτικό. Επίσης το βιβλίο είναι ένα νεανικό και ρομαντικό μυθιστόρημα με διάφορες ανατροπές που ταιριάζει απόλυτα στους νέους. Όταν το διάβαζα είχα απορροφηθεί εντελώς και ακόμα όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα ήθελα να συνεχίσω το διάβασμα. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Γι’ αυτό το λόγο όταν ο καθηγητής μας, μας είπε να παρουσιάσουμε ένα οποιοδήποτε βιβλίο θέλαμε, το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν το Λυκόφως. Επίσης να παραδεχτώ ότι το επέλεξα κιόλας, επειδή ήξερα το περιεχόμενο του βιβλίου από την ταινία και έτσι θα ήτανε πιο εύκολο να κάνω τη ην βιβλιοπαρουσίαση γνωρίζοντας ήδη την υπόθεση.
                                                 Χαλκίδα Οκτώβρης - Νοέμβρης 2010


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
6η αναγνωση

Ιθάκη του Κ.Π. Καβάφη, μια πρώτη προσέγγιση


Γράφει ο Δημήτρης Παπαναστασίου


Η Ιθάκη του Κ.Π. Καβάφη είναι ένα διδακτικό ποίημα. Στην υπόθεση του κειμένου περιλαμβάνεται μόνο ένα πρόσωπο και αυτό είναι ο κάθε υποθετικός Οδυσσέας που ξεκινά το ταξίδι του για την Ιθάκη. Το νόημα του ποιήματος είναι απλό και σαφές. Ο άνθρωπος στη ζωή του επιδιώκει ένα σκοπό, την Ιθάκη από την οποία αποκτά εμπειρίες, γνώσεις και ανώτερα αγαθά. Επίσης ο Καβάφης τονίζει ιδιαίτερα δύο είδη απολαύσεων: Τα ¨Φοινικικά εμπορεία» που αναφέρονται σε σωματικές εμπειρίες και παραπέμπουν σε ηδονικές απολαύσεις και οι «Αιγυπτιακές πόλεις» με τους σοφούς και τους σπουδασμένους τους.

    Ο τίτλος σχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο του ποιήματος, διότι ο τελικός προορισμός του κάθε υποθετικού Οδυσσέα είναι η Ιθάκη.

    Η γλώσσα του ποιήματος είναι δημοτική με καθαρευουσιάνικες ιδιοτυπίες. Το ύφος του είναι παραινετικό, λιτό και διαθέτει ακρίβεια και ζωντάνια.

το "μήνυμα"
Το ποίημα αυτό του Καβάφη καθοδηγεί με τον σωστό τρόπο τον κάθε υποθετικό Οδυσσέα. Έχει καταγράψει με σειρά τα βήματα, τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντά ο άνθρωπος στο δρόμο του για την Ιθάκη. Επίσης παρουσιάζει τα πράγματα και τις καταστάσεις με εικόνες έτσι ώστε ο αναγνώστης να νομίζει ότι βρίσκεται ο ίδιος σε αυτό το ταξίδι. Επιπλέον χρησιμοποιεί τη φράση «Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος» θέλοντας να πει ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι ανοιχτός στην περιπέτεια και την αναζήτηση κάθε μορφής.

• Σύγκριση Καβάφη και Ομήρου

Ομοιότητες Ιθάκης και Οδύσσειας

Προορισμός και των δύο πρωταγωνιστών είναι η Ιθάκη.
Το ταξίδι και των δύο έχει διάρκεια.
Και οι δύο ήρωες απέκτησαν πολλές γνώσεις και πλούσιες

Διαφορές
Το ταξίδι του ομηρικού Οδυσσέα είναι επιστροφή στην Ιθάκη, ενώ του καβαφικού είναι πηγαιμός.
Στην Οδύσσεια το ταξίδι του Οδυσσέα το ταξίδι κράτησε πολύ παρά τη θέλησή του˙ στον Καβάφη το ταξίδι γίνεται χωρίς καταναγκασμό.
Οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Οδυσσέας ήταν αντικειμενικοί ενώ στο ταξίδι του Καβάφη προέρχονται από τον εσωτερικό του κόσμο.














@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

7η ανάγνωση


Γεώργιος Βιζυηνός,
                      Το αμάρτημα της μητρός μου




Δραματοποίηση του έργου για το Ραδιόφωνο


Η υπόθεση του έργου είναι εμποτισμένη από ένα αμάρτημα μιας χήρας μητέρας, το οποίο αποκαλύπτεται στο τέλος. Οι ενοχές που τις έχει δημιουργήσει μια πράξη του παρελθόντος, την πνίγουν καθημερινά.
Άθελα της, στον ύπνο της πλάκωσε ένα από τα τέσσερα της παιδιά, τη μοναδική κόρη της, την Αννιώ. Οι προσπάθειες της μητέρας για να γιατρέψει την κορούλα της ήταν μάταιες. Αν και είχε όλη της την προσοχή και όλες της, τις προσευχές προς εκείνη, παραμερίζοντας τα τρία της αγόρια, η Αννιώ δε τα κατάφερε να μείνει στη ζωή. Το τραγικό κενό της κόρης της, δε κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει η μάνα. Τα μάτια της κόρης της, τα βλέπει σε όλα τα ορφανά κορίτσια. Υιοθετεί μια ψυχοκόρη, της προσφέρει όλη την αγάπη της και τη στοργή, την παντρεύει και στη συνέχεια, υιοθετεί κι άλλη κόρη. Τα γεγονότα αυτά εξαγριώνουν τους γιους της κι εκείνη θα αναγκαστεί να αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό που κρατούσε κρυφό χρόνια.

Το έργο μεταδόθηκε για πρώτη φορά από το ραδιόφωνο στις 18/7/1977 στα πλαίσια των εκπομπών ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΘΕΑΤΡΟ. Σκηνοθεσία: Άγγελος Φορτούνας

Παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Γρηγόρης Βαφειάς, Ειρήνη Κουμαριανού, Γιώργος Χριστόπουλος, Δημήτρης Ιωακειμίδης, Πίτσα Μπουρνόζου, Αγγέλικα Καπελαρή, Τάσος Λύδης και Γιώργος Νταής


1ο μέρος



2ο μέρος






3ο μέρος





4ο μέρος







5ο μέρος





6ο μέρος


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
8η ανάγνωση

Οι περιπέτειες του Τομ Σόγερ, Μαρκ Τουαίην




Γράφουν ο Αλέξανδρος Παπαδημητρίου και ο Νίκος Παπαγεωργίου



     
    

 


       Ο  Σαμιουελ Λανγκχομ Κλέμενς γνωστός με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην, ήταν διάσημος Αμερικάνος συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του βιβλία ήταν και οι περιπέτειες του Τομ Σόγερ.
Η ιστορία αυτή μας μιλάει για ένα αγόρι, τον Τομ Σόγερ που ήταν σκανταλιάρης και το μόνο που του άρεσε να κάνει ήταν να τσακώνεται, να κάνει κοπάνες απ’ το σχολείο (όπως και μεις σήμερα) και να πειράζει τον καθένα.

Το βιβλίο μάς μιλάει για τις περιπέτειες του αγοριού που ήταν επικίνδυνες για την ηλικία του, όπως το να το σκάσει με το φίλο του, τον Χακ για να γίνουν πειρατές και να τους νομίζουν όλοι στο χωριό νεκρούς ή να πάνε νύχτα στο νεκροταφείο και να βρεθούν μπροστά σε τρεις αδίστακτους αλήτες που λογομαχούν και στο τέλος ο ένας να κείτεται νεκρός απ’ τα χέρια του άλλου.
Επίσης το ψάξιμο κάποιου χαμένου θησαυρού που έφερε στη ζωή τους αρκετά προβλήματα αλλά στο τέλος δικαιώθηκαν, αφού τον βρήκαν.
    Μετά από αυτές και άλλες περιπέτειες που έζησαν, έγιναν ήρωες στο χωριό τους, το Σεντ Πίτερσμποθργκ, όπως και ο Τομ στα μάτια της θείας του, που όλον αυτό τον καιρό την είχε ταλαιπωρήσει και στεναχωρήσει πάρα πολύ. Όμως ξέχασα να αναφερθώ και στις περιπέτειες του Τομ όταν ερωτεύθηκε τη μικρή Μπέγκη Θάτσερ, ένα γλυκό και πανέμορφο κορίτσι.
    Τέλος τα δυο παιδιά αυτά παρ’ όλο που ταλαιπώρησαν πρόσωπα που αγαπούσαν, άφησαν πίσω για λίγο τις σκανταλιές και, αφού ορκίστηκαν πως θα γίνουν ληστές σαν το Ρομπέν των δασών, συνεχίζουν τη ζωή τους σαν πραγματικοί ήρωες.

•    Η γνώμη μας για το βιβλίο

    Κλείνοντας, πιστεύω πως η ιστορία αυτή μας δείχνει πως κάθε παιδί έχει δικαίωμα στα όνειρα και τις ελπίδες… Έχει δικαίωμα να τα πραγματοποιεί και αν συνεχίζει τη ζωή του με χαμόγελο και ευγνωμοσύνη στο θεό γι’ αυτά που του προσφέρει. Η ιστορία του Τομ Σόγερ είναι αληθινή, όπως και κάποιες περιπέτειες του. Εγώ σαν αναγνώστης δε γνωρίζω ποια περιπέτεια ήταν αληθινή, αλλά ένιωσα σαν να ήμουν εγώ εκείνος, μιας και όλοι μας κάποτε φανταστήκαμε ότι ήμασταν πειρατές ή ναυαγοί σε κάποιο νησί ακόμα και εκείνοι που θα έβρισκαν κάποιον χαμένο θησαυρό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου