Έκθεση: Ρατσισμός

εισαγωγικό κείμενο


ο ρατσισμός, δυστυχώς, δεν είναι απλά θέμα έκθεσης
πρόκειται για οδυνηρή εμπειρία

Ρατσισμός στην Ελλάδα: Οι σκέψεις και η εμπειρία μιας Eλληνίδας

πηγή: e-postego.blogospot.com (εδώ)

Ένα θέμα το οποίο δεν απασχολεί κανέναν, να είστε σίγουροι, παρά μόνο τους δέκτες –τα θύματα δηλαδή- είναι οι διακρίσεις - φυλετικές, έμφυλες, κοινωνικές. Υπάρχει ανέκαθεν στους αιώνες, χωρίζουν τους ανθρώπους σε μαύρους, λευκούς, κίτρινους, κόκκινους, πλούσιους, φτωχούς, άνδρες και τα υποχείρια τους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού πλέον, αλλά είναι όντως έτσι; Δεν νομίζω ότι κάποιος από αυτούς που υποστηρίζουν αυτά τα λεγόμενα υπήρξε ποτέ θύμα ρατσισμού και περιθωριοποίησης.




Ας πιάσουμε το κακό από τη «ρίζα» του και ας αναρωτηθούμε γιατί ο άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να κρίνει κάποιον άλλον. Είναι κάτι που πράττει, γιατί όντως το πιστεύει ως σωστό; ή μήπως είναι και αυτό μία από τις ανάγκες του ανθρώπου; Δηλαδή μήπως είναι η ανάγκη του να νιώσει ανώτερος; Όλοι ξέρουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι ξέρουμε ότι σε κάτι μειονεκτούμε. Η διαφορετικότητα όμως ενός ανθρώπου δεν είναι μειονέκτημα, είναι χαρακτηριστικό∙ αυτό δεν έχουν καταλάβει πολλοί ή δε θέλουν να καταλάβουν.

Κάποιος, ο οποίος δέχεται ρατσιστική συμπεριφορά, νιώθει ανασφάλεια, διότι τον σχολιάζουν αρνητικά, αλλά δε νομίζω ότι θα ’πρεπε. Το ότι κάποιος σε σχολιάζει και σου ασκεί κριτική δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι σωστή και πρέπει να τη δεχτούμε, διότι όπως προανέφερα, κανείς δεν είναι τέλειος. Το γεγονός ότι δεν αγγίζουμε τα ιδανικά κάποιου δεν προϋποθέτει ότι εδώ δεν έχουμε δικαίωμα ή μάλλον απαίτηση για ισότητα.

Έχω ακούσει κάθε λογής σχόλια. Φυσικά τα περισσότερα είναι αρνητικά, ελάχιστα είναι καλοπροαίρετα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, ευτυχώς αναστρέψιμο, την ψυχολογική μου κατάρρευση. Ήταν πολλές οι φορές που ευχήθηκα να μην είμαι σε αυτή τη θέση, αλλά δεν ήταν και ελάχιστες οι φορές που λύγισα και εκπλήρωσα το θέλημά τους, δηλαδή να στενοχωρηθώ και να κλειστώ ερμητικά στον εαυτό μου. Ακόμα και τώρα όπου κι αν πάω με κοιτάν σαν κάτι παράξενο και κάποιες φορές παλιότερα σαν κάτι γελοίο. Πιστέψτε με είναι πολύ δύσκολο ένα 7χρονο κορίτσι να νιώθει κυριολεκτικά το μαύρο πρόβατο. Είναι οδυνηρό να ντρέπεται ο οποιοσδήποτε γι΄ αυτό που είναι, πόσο μάλλον όταν βρίσκεται σε μια τόσο τρυφερή ηλικία.

Συνοψίζοντας θα ήθελα να εκφέρω το δικό μου πόρισμα. Τα παιχνίδια των λέξεων μπορούν να βγάλουν πολλά νοήματα, πόσο μάλλον όταν καλείσαι να βγάλεις εσύ τα συμπεράσματα. Είναι ίσως άπειρες οι φορές που έχω προσβληθεί στο παρελθόν, πλέον τους αφήνω να νομίζουν ότι με προσβάλλουν, διότι τώρα κατάλαβα ότι η μοναδική διάκριση που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να ξεχωρίζουμε και να κρατάμε το καλό από το άσχημα, να βλέπουμε τη θετική πλευρά – και η δική μου πλευρά είναι μοναδική όπως όλων των ανθρώπων.

Τώρα ξέρω ότι ο ήλιος ξημερώνει και ανατέλλει για όλους μας.

Μαρία
μαθήτρια Β΄ τάξης 4ου Γενικού Λυκείου Χαλκίδας - Σχολ. έτος 2009-10

Υ.Γ.: ο πατέρας μου είναι από την Ελλάδα και η μητέρα μου από τον Άγιο Δομήνικο

#######################################################################

2ο Κείμενο








  

  
Ρατσισμός: ένα ανησυχητικό φαινόμενο


γράφει η Κλαούντια Ντιτάτη
·         Ορισμός
Ρατσισμός είναι η θεωρία που υποστηρίζει την ανωτερότητα μια φυλής και αποβλέπει στην «καθαρότητά» της και στην κυριαρχία της πάνω στους άλλους. Ο ρατσισμός αποβλέπει στην υποτίμηση, εκμετάλλευση, υποδούλωση των άλλων κοινωνικών ομάδων, λαών ή φυλών.
·         Ιστορική αναδρομή
Παλαιότερα φαινόμενα ρατσισμού:
1.       Στα χρόνια μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι λευκοί οργανωμένοι σε ομάδες κατεδίωκαν τους μαύρους και τις εθνικές μειονότητες στη Β. Αμερική (Κου Κλουξ Κλαν)
2.      Το καθεστώς «απαρτχάιντ» που επικρατούσε στη Ν. Αφρική.
3.      Η θεωρία του Ναζισμού πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Χίτλερ έπεισε έναν ολόκληρο λαό για την ανωτερότητα της Αρίας Φυλής και στράφηκε σε τρομερές βιαιότητες εναντίον των Εβραίων, των Τσιγγάνων κ.ά.
·         Τα αίτια
 
 
Ποια είναι ωστόσο τα αίτια του κοινωνικού αυτού προβλήματος. Αρχικά, η έλλειψη παιδείας δεν επιτρέπει στο άτομο να απεγκλωβιστεί από προλήψεις, δεισιδαιμονίες και αναχρονιστικές ιδέες. Εξαιτίας λοιπόν αυτού του ψυχονοητικού  εγκλωβισμού θεωρεί ως μόνο μέσο αναγνώρισης και επιβολής της προσωπικότητας του στους άλλους τη βία. Επιπλέον, λόγω της οικονομικής κυρίως δυσπραγίας οι ευθύνες μετατίθενται σε κοινωνικές μειονότητες και όχι σ΄ αυτούς που πραγματικά τις φέρουν. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό, οι μετανάστες αποτελούν τους αποδιοπομπαίους τράγους και θεωρούνται υπεύθυνοι και για άλλα κοινωνικά προβλήματα, όπως βία και εγκληματικότητα. Τέλος, ακόμη ένα αίτιο είναι η εξυπηρέτηση οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Από τη στιγμή που ένας λαός χαρακτηρίζεται «κατώτερος» από έναν άλλο, η εκμετάλλευσή του εμφανίστηκε ως φυσική κατάσταση.
·         Συνέπειες
      Το φαινόμενο αυτό είναι λογικό να συνοδεύεται από σοβαρότατες συνέπειες τόσο για το άτομο όσο και για την κοινωνία γενικότερα. Καταρχάς, το άτομο που υφίσταται ρατσιστικές διακρίσεις αισθάνεται μειονεκτικά, καθώς πολλές φορές προσβάλλεται η αξιοπρέπειά του και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης στον εργασιακό κυρίως τομέα. Ωστόσο, επιπτώσεις υφίσταται και το άτομο που ασπάζεται ρατσιστικές θεωρίες, εφόσον φανατίζεται, γίνεται μισαλλόδοξο και χαρακτηρίζεται από αντικοινωνικότητα. Απόρροια αυτών είναι η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής, η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων.
·         Τρόποι αντιμετώπισης
 
 
      Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να αναφέρουμε ορισμένους τρόπους αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος που μαστίζει την κοινωνία μας. Αρχικά καθοριστικός (μπορεί και πρέπει να) είναι ο ρόλος της οικογένειας και του σχολείου όσον αφορά στην καλλιέργεια και μετάδοση ανθρωπιστικών ιδανικών στα παιδιά. Επιπλέον καθίσταται απαραίτητη η υπεράσπιση αξιών και ιδανικών, όπως είναι η δικαιοσύνη, η ισοτιμία και η ειλικρίνεια, που βοηθούν και ανυψώνουν το πνευματικό και ψυχικό επίπεδο του ατόμου. Τέλος, το κράτος επιβάλλεται να θεσπίσει αυστηρότερους νόμους για την καταδίωξη και την τιμωρία ρατσιστικών εκδηλώσεων, γιατί σε ορισμένες χώρες ρατσιστικές συμπεριφορές υποθάλπονται.
·         Επίλογος
      Εν κατακλείδι, μέσα από την εκδήλωση ρατσιστικών ενεργειών υπονομεύεται η δημοκρατία, εφόσον επικρατεί ανισότητα και αναξιοκρατίας μέσα στην κοινωνία. Έτσι λοιπόν, όλοι οφείλουμε να μην υποβαθμίζουμε σε καμιά περίπτωση την προσωπικότητα του συνανθρώπου μας αλλά να την σεβόμαστε και αν αντιμετωπίζουμε θετικά την όποια διαφορετικότητα που προβάλλει.

#######################################################################

3ο Κείμενο

  • Ερέθισμα
Χθες, 21 του Μάρτη, εκτός από Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ήταν και Παγκόσμια Ημέρα κατά του ρατσισμού. Με αφορμή λοιπόν την ημέρα αυτή, θα (προσπθήσουμε να) αναλύσουμε το φαινόμενο αυτό, το οποίο δυστυχώς δεσπόζει στις περισσότερες κοινωνίες σήμερα.
  • Απόπειρα ορισμού
     Πιο συγκεκριμένα, ρατσισμός (από τη λέξη ράτσα=φυλή) είναι η κοινωνική ή πολιτική πρακτική διακρίσεων που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας, τα μέλη της οποίας έχουν την αντίληψη ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αμιγή σύσταση, την "καθαρότητά" της και να κυριαρχήσουν έναντι των υπόλοιπων φυλετικών, εθνικών, κοινωνικών κ.τ.λ. ομάδων, που τις θεωρούν κατώτερες. Ο ρατσισμός, λοιπόν, είναι ουσιαστικά μια θεωρία και πρακτική που κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους σε "ανώτερους" και "κατώτερους" με βάση τα υποτιθέμενα "καλά" ή "κακά" γονίδιά τους. Από την αντίληψη του ρατσισμού πηγάζουν στάσεις και συμπεριφορές απαξιωτικές και ενίοτε επιθετικές απέναντι σε θεωρητικά μειονεκτούσες ομάδες ανθρώπων. Αυτό αντανακλάται σε βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις και στερεότυπα που διαιωνίζουν ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές ανισότητες.

 
  • Μορφές  ρατσισμού
Ο ρατσισμός μπορεί να προσλάβει διάφορες μορφές. Έτσι, υπάρχει ο φυλετικός (ή βιολογικος) ρατσισμός, που βασίζεται στο διαχωρισμό των ανθρώπων βάσει των φυλετικών χαρακτηριστικών τους. Ενδεικτικά ιστορικά παραδείγματά του αποτελούν ο αντισημιτισμός που διακατείχε τη ναζιστική Γερμανία, οι διακρίσεις εις βάρος των Αφροαμερικανών και των Ινδιάνων στις ΗΠΑ, το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική κ.α. Ο πολιτισμικός ρατσισμός, που στηρίζεται στην αντίληψη της ανωτερότητας των προηγμένων δυτικών κοινωνιών έναντι των υποανάπτυκτων λαών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.Ο εθνικός (εθνικιστικός) ρατσισμός, που εδράζεται στην αντίληψη ότι ένα έθνος είναι ανώτερο από τα άλλα. Ο κοινωνικός ρατσισμός, που εκφράζεται με διακρίσεις βάσει της κοινωνικής τάξης, της οικονομικής κατάστασης, της καταγωγής,του τόπου διαμονής, του φύλου, του επαγγέλματος, της σωματικής κατάστασης, της σεξουαλικής προτίμησης κ.λ.π. Ο θρησκευτικός ρατσισμός, που βασίζεται στην αντίληψη ότι μία θρησκεία (και μόνο αυτή) είναι η μόνη αληθινή και πρέπει να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν τα μαρτύρια στα οποία υπέβαλλαν οι ειδωλολάτρες τους χριστιανούς, αλλά και η μισαλλοδοξία των χριστιανών εναντίον αλλόπιστων και αιρετικών, οι ιεροί πόλεμοι για την εξάπλωση του Ισλάμ κ.α

  •  Εκφάνσεις ρατσιστικής συμπεριφοράς
- Η γενοκτονία (συστηματική καιολοκληρωτική εξόντωση φυλής ή έθνους) και οι επιχειρήσεις εθνικής εκκαθάρισης, όταν δηλαδή υποχρεώνονται τα μέλη της θεωρούμενης κατώτερης ομάδας να μετακινηθούν από τις εστίες τους για να επιτευχθεί η εθνική καθαρότητα του πληθυσμού μιας περιοχής.
- Ο χλευασμός των "κατώτερων" ομάδων ανθρώπων
- Η άσκηση φυσικής ή ψυχολογικής βίας εναντίον των μελών τους και ο εκφοβισμός τους
- Η καταστροφή περιουσιακών τους στοιχείων
- Ο αποκλεισμός τους από τομείς της κοινωνικής ζωής
- Η ύπαρξη ανισοτήτων και διακρίσεων στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη, στην υγεία κ.λ.π
  • Αιτίες
Η ρατσιστική "ιδεολογία" είναι γέννημα των κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων που έχουν την οικονομική και πολιτική εξουσία. Σκοπός της είναι να διατηρήσει και να διαιωνίσει την εξουσία και την εκμετάλλευση με ιδεολογήματα για τη δήθεν ανωτερότητα της λευκής φυλής, του "περιούσιου" έθνους, για δήθεν κινδύνους από φανταστικούς "εσωτερικούς εχθρούς" που υπονομεύουν την εθνική ασφάλεια, την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία, τους κοινωνικούς θεσμούς, την ηθική τάξη. Κατ'αυτόν τον τρόπο ο ρατσισμός μεταθέτει τις ευθύνες για την εκμετάλλευση και τις γνωστές συνέπειές της, τη φτώχεια, την ανεργία, το βιολογικό αφανισμό, τις ανταγωνιστικές ανθρώπινες σχέσεις, την ανισότητα, την καταπάτηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, από τους κύριους υπεύθυνους, δηλαδή τις λίγες ισχυρές χώρες ή τις ολιγάριθμες ισχυρές κοινωνικές ομάδες, στα πιο ανίσχυρα θύματά τους, τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, τις φυλετικές και εθνικές μειονότητες, τις οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να "δικαιολογεί" την ύπαρξή του και τις απάνθρωπες συνέπειές του και απαιτεί να γίνουν αποδεκτές σαν φυσική νομοτέλεια και σαν θέλημα Θεού.
  • Σαν επίλογος
...Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να απομακρυνθούμε όλοι από κάθε είδους ρατσισμού, ώστε να πάψει πια να διαταράσσεται η κοινωνική γαλήνη και συνοχή...;
...Καιρός να λάβουμε όλοι τα μέτρα μας... να γίνουμε πνευματικά ώριμοι...! γιατί ο ρατσισμός δεν ωφελεί κανέναν, είναι μόνο δείγμα αδυναμίας, συντηρητισμού και ανωριμότητας....!
    Το Σχολείο φυσικά και πρέπει να είναι πρωτοπόρο σ' αυτή την προσπάθεια.


  • Mπορείτε να διαβάσετε (και ακούσετε) στο e-postego και στο youtube

############################################################
Στην ιστορία του αγώνα εναντίον των φυλατικών διακρίσεων και του ρατσισμού εξέχουσα θέση κατέχει ο Nelson Mantela.

Σύνδεσμος εδώ
################################################################
4ο Κείμενο
Περί... ρατσισμού και ελευθερίας του Λόγου
Αθήνα 

Στις 4 Οκτωβρίου 1976 ο Frank Collin, ηγέτης μιας μικρής ομάδας νεοναζί στο Σικάγο ζήτησε άδεια για να παρελάσει με την ομάδα του στο προάστιο Σκόκι. Οι δημοτικές αρχές έθεσαν κάποιες προϋποθέσεις που καθιστούσαν αδύνατη την παρέλαση και οι νεοναζί κατέφυγαν στα δικαστήρια.

Στις 28 Απριλίου 1977 το τοπικό δικαστήριο δικαίωσε τον δήμο καθώς στο Σκόκι οι 40.000 από τους 70.000 κατοίκους του ήταν εβραϊκής καταγωγής, οι 5.000 μάλιστα από αυτούς ήταν επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Γι’ αυτό άλλωστε οι νεοναζί επέλεξαν το Σκόκι για την παρέλασή τους. Στην παρέλαση αυτή σχεδίαζαν να φορέσουν στολές του γερμανικού ναζιστικού κόμματος και να φέρουν σημαίες με σβάστικες.

Ο στόχος των ναζί ήταν προφανής: η παρέλαση μπροστά από τα σπίτια ανθρώπων που επέζησαν από το ολοκαύτωμα ή έστω ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα σ’ αυτό θα προκαλούσε ισχυρή ψυχική οδύνη στον εβραϊκής καταγωγής πληθυσμό του Σκόκι.

Αυτό ισχυρίστηκαν οι δικηγόροι της κοινότητας του Σκόκι στα δικαστήρια, τονίζοντας ακόμα ότι ο λόγος μίσους, ο ρατσιστικός και μισαλλόδοξος λόγος, δεν θα πρέπει να προστατεύεται καθώς ισοδυναμεί με φυσική βία (και ορισμένες φορές είναι πολύ πιο οδυνηρός). Επιπλέον η παρουσία των Ναζί στο Σκόκι θα οδηγούσε οπωσδήποτε σε βίαιες συγκρούσεις που δεν θα μπορούσαν να ελεγχθούν από τις αρχές.
Μόνο με την απόλυτα ελεύθερη αγορά των ιδεών μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ανοικτά τον μισαλλόδοξο λόγο και μόνο έτσι μπορούμε να ελέγχουμε τις αρχές μας και τις αντιλήψεις μας συνεχώς, χωρίς να εφησυχάζουμε ποτέ.

Όμως οι νεοναζί βρήκαν έναν ανεπιθύμητο γι’ αυτούς σύμμαχο. Την American Civil Liberties Union (ACLU), τη μεγαλύτερη φιλελεύθερη οργάνωση προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων στις Η.Π.Α. Η ACLU κατέφυγε στα ομοσπονδιακά δικαστήρια και κέρδισε εκ μέρους των νεοναζί όλες τις δικαστικές διαμάχες με αποκορύφωμα τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολιτείας του Ιλλινόι και του 7ου Περιφερειακού Εφετείου.

Τα αμερικάνικα δικαστήρια δικαίωσαν ουσιαστικά όχι τους Ναζί (που τελικά δεν παρέλασαν στο Σκόκι) αλλά την ACLU που έδωσε και συνεχίζει να δίνει αγώνες για την μεγαλύτερη δυνατή προστασία της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης που την έχει κατοχυρώσει η περίφημη πρώτη τροποποίηση του Αμερικανικού Συντάγματος:

«Το Κογκρέσο δεν θα θεσπίσει κανένα νόμο που να περιορίζει την ελευθερία του λόγου ή του τύπου.» Και «όταν λέμε κανέναν, εννοούμε κανένα νόμο» έλεγε ο ανώτατος αμερικανός δικαστής Hugo Black. Αν και η ACLU έχασε 30.000 μέλη και $500.000 σε εισφορές δεν υποχώρησε, ενώ πολλοί από τους δικηγόρους της που υπερασπίστηκαν με πάθος το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης των ναζί ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Αντίθετα στην Ευρώπη η προστασία είναι όχι μόνο ελλιπής αλλά πολλές φορές και ανύπαρκτη. Τιμωρούνται πολλά είδη λόγου, η άρνηση του Ολοκαυτώματος, η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, σε πολλές περιπτώσεις απαγορεύεται ακόμα και η στράτευση σε ακραίες οργανώσεις της Αριστεράς ή της Δεξιάς. Στην Ελλάδα (και αλλού) φτάσαμε στο τραγελαφικό σημείο να ποινικοποιούμε και την κουκούλα στις διαδηλώσεις.

Δυστυχώς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε ένα ακόμα βήμα προς την ολισθηρή πλαγιά του περιορισμού του λόγου και της έκφρασης με την κατάθεση Σχεδίου Νόμου με θέμα την «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Στο σχέδιο αυτό νόμου (το οποίο έχει τεθεί σε διαβούλευση) απαγορεύονται όλα τα είδη του «απεχθούς λόγου» στην παράδοση πολλών ευρωπαϊκών νομικών συστημάτων.

Ο νόμος αυτός δεν πρέπει να ψηφισθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Ελπίζουμε ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης θα αποσύρει το σχέδιο στο σύνολό του και θα το επαναφέρει περιορίζοντάς το στην απαγόρευση των πράξεων μίσους και όχι του λόγου. Στο εξαιρετικό βιβλίο του για την Ελευθερία του Λόγου στις ΗΠΑ ο Σταύρος Τσακυράκης αναφέρει ότι η προστασία του λόγου στις ΗΠΑ είναι τόσο συστηματική και ισχυρή που λίγο απέχει από το να είναι απόλυτη.

Το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβαστεί επειγόντως από όλους τους Έλληνες νομικούς γιατί η προστασία του λόγου και της έκφρασης θα πρέπει να είναι απόλυτη.

Μάλιστα, κατά σύμπτωση, αυτές τις ημέρες εκδόθηκαν άλλες δύο ιστορικές αποφάσεις από τα αμερικανικά δικαστήρια για την προστασία της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης.

Στην πρώτη το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε το δικαίωμα μιας παρανοϊκής χριστιανικής οργάνωσης να διαμαρτύρεται έξω από νεκροταφεία που κηδεύονται αμερικανοί στρατιώτες με συνθήματα όπως «Ο Θεός τιμωρεί τις Η.Π.Α. επειδή νομιμοποίησαν την άμβλωση» και στη δεύτερη το 7ο Περιφερειακό Εφετείο αναγνώρισε το δικαίωμα σε ένα μαθητή να φοράει στο σχολείο του μπλούζα που αναγράφει το μήνυμα «Να είσαι χαρούμενος, όχι Gay».

Ο δικαστής Richard Posner, που εξέδωσε τη δεύτερη απόφαση, τονίζει: «Στη δική μας κοινωνία τα άτομα δεν έχουν το νομικό δικαίωμα να αποτρέπουν την κριτική των πεποιθήσεών τους ή ακόμα και του τρόπου ζωής τους.»

Η ιδέα της απόλυτης προστασίας του λόγου και της έκφρασης βασίζεται σ’ αυτό που ο φιλόσοφος Jeremy Waldron ονομάζει αρχή της «ηθικής σύγκρουσης» και την αποδίδει στον μεγαλύτερο φιλελεύθερο στοχαστή όλων των εποχών, τον John Stuart Mill. Για τον Mill ο ακραίος και επιθετικός λόγος πρέπει να προστατεύεται ακόμα και όταν προκαλεί οδύνη. Όταν απαγορεύεις τη διατύπωση μιας άποψης, γράφει, είναι σαν να ληστεύεις την ανθρωπότητα.

Μόνο με την απόλυτα ελεύθερη αγορά των ιδεών μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ανοικτά τον μισαλλόδοξο λόγο και μόνο έτσι μπορούμε να ελέγχουμε τις αρχές μας και τις αντιλήψεις μας συνεχώς, χωρίς να εφησυχάζουμε ποτέ.

Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε μια καθαρή και ζωντανή εικόνα της αλήθειας, όταν αυτή θα παραχθεί μετά από την σκληρή σύγκρουσή της με το σφάλμα.

* Ο Αριστείδης Χατζής είναι Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της ACLU.
 σύνδεσμος εδώ

4 σχόλια:

  1. το "βημα" λεει:"Το σύνολο του περιεχομένου και των υπηρεσιών του site διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή επανεκπομπή του, σε οποιοδήποτε μέσο, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. στον κυβερνοχώρο και στην εποχή του διαδικτύου είναι δύσκολο να μπουν φραγμοί στη διακίνηση των πληροφοριών και των ιδεών. η εντιμότητα με αναφορά των πηγών είναι η στάση που έχουμε επιλέξει. εάν το tovima.gr είναι αντίθετο με την ανάγνωσή του και σκοπεύει στον περιορισμό της αναγνωσιμότητάς του ευχαρίστως να συμβάλλουμε.

    Θωμάς Μελάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλο το υλικο αλα θελει λιγο να εμπλουτιστει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ευχαριστίες για το σχόλιο.
    σίγουρα έχουμε ξεχαστεί - πάνε τρία χρόνια!
    μια μικρή συμβολή για εμπλουτισμό ευπρόσδεκτη!!!
    (σε μορφή σχολίου, γιατί όχι;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή