Ο Ιωάννης Κακριδής για τη "φιλοσοφία" και τον ήρωα στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη

«Ποιο είναι το χρέος του ανθρώπου σύμφωνα με την πίστη του Καζαντζάκη; Να παλέψεις να μετουσιώσεις την ύλη σε πνεύμα· να αγωνιστείς να κάνεις ολάκερη τη σάρκα ψυχή· να υψωθείς από τη λάσπη της γης στον αμάλαγο αιθέρα του ουρανού· να αρνηθείς απόλυτα το ζώο μέσα σου, και άσαρκος πια, άυλος, να ενωθείς με το θεό σου. «πώς πρέπει ν’ αγαπούμε το θεό, γεροντά μου;» ρωτάει ο Μανολιός τον παπα-Φώτη στο Χριστό που ξανασταυρώνεται. «Αγαπώντας τους ανθρώπους, παιδί μου». ¨Και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους;». «Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο.» Και ποιος είναι ο σωστός δρόμος;» «Ο ανήφορος.»

          Η πιο συχνή κεντρική μορφή μέσα στο έργο του Καζαντζάκη είναι η μορφή του ασκητή – που αρνείται τις ομορφιές της ζωής αυτής, όσο και αν τις αγαπάει· που παλεύει να υψωθεί κατακόρυφα ως τον ουρανό και ν’ αντικρίσει το θεό που λατρεύει παλεύει να υψωθεί κατακόρυφα ως τον ουρανό και να αντικρίσει το θεό που λατρεύει· που θυσιάζει –απόλυτα ελεύθερα και συνειδητά- τη ζωή για χάρη της ιδέας που πίστεψε στην αλήθεια της. Κι αν από τους ήρωές του ξέρουν από την αρχή πως κυνηγούν το αδύνατο, αυτό δεν τους κάνει να δειλιάζουν, κάθε άλλο! Γιατί το κατέχουν καλά: αυτός ο δίχως ελπίδα αγώνας, με μοναδικό έπαθλο τον αγώνα τον  ίδιο – αυτός είναι που δίνει την αξία στον άνθρωπο. Η περήφανη ψυχή δεν το καταδέχεται να περιμένει κέρδη και αμοιβές για τον αγώνα της.»

Ι.Θ.Κακριδής, «Νίκος Καζαντζάκης»· περιοδ. Καινούρια εποχή, Φθινόπωρο 1959, σς. 17-27.)

Ο Ιωάννης Κακριδής (1901-1992) υπήρξε, μαζί με τον Ιωάννη Συκουτρή, η σημαντικότερη φυσιογνωμία στο χώρο της Κλασικής Φιλολογίας και μια από τις σπουδαιότερες πνευματικές παρουσίες στην Ελλάδα τον 20^ο αιώνα. Δίδαξε ως καθηγητής Πανεπιστημίου σε ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια· χαρακτηρίζεται ως πλήρης φιλόλογος (έγραψε 40 περίπου βιβλία και μελέτησε πολλούς τομείς της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, με ιδιαίτερη συνεισφορά στη μελέτη του Ομήρου και του Θουκυδίδη). Ως μεταφραστής μαζί με Νίκο Καζαντζάκη φιλοτέχνησαν τη μνημειακή μετάφραση της Ιλιάδας (1955) και της Οδύσσειας (1965)· έργο που αποτελεί μεταφραστικό άθλο και συνέβαλε και στη γνωριμία των Νεοελλήνων με τα ομηρικά έπη. Η επικοινωνία και η συνεργασία του Κακριδή με το Ν. Καζαντζάκης προσδίδει ιδιαίτερη αξία στην αποτίμηση που κάνει ο Ι. Κακριδής για το έργο του Ν. Καζαντζάκη.

Στη φωτογραφία  ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Γιάννης Κακριδής με τον Επίσκοπο Σελίνου και Κισσάμου στην Κρήτη. Ιούλιος 1945 (http://www.kazantzakispublications.org/greek/Photografies04.html)