Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Νίκος Παπάζογλου: "∆εν ζήτησα ποτέ από την πολιτεία, δεν πήρα επιχορηγήσεις, δεν ζήτησα να πληρωθώ για να παίξω "

«∆εν βαριέσαι, θα επιζήσω. Προκειµένου να µε κάνουν κι εµένα καραγκιόζη, προτιµώ να αποσυρθώ. Προσπαθούν να κάνουν και στο τραγούδι αυτό που έκαναν στο ποδόσφαιρο, να φαίνεται το όνοµα του χορηγού και µετά της οµάδας. Εγώ δεν έχω καµιά δουλειά στην Ελλάδα των διαφηµιστών. Ούτε το τραγούδι έχει καµιά δουλειά µ’ αυτούς».



«Να κάνω φιλανθρωπικές συναυλίες για να επιζήσω; Μα δεν ήµουν ποτέ καραγκιόζης. ∆εν ζήτησα ποτέ από την πολιτεία, δεν πήρα επιχορηγήσεις, δεν ζήτησα να πληρωθώ για να παίξω. Η υπόθεση τραγούδι, όπως διαµορφώνεται σήµερα, είναι µια περίεργη ιστορία. Να τους βοηθήσουµε αν θέλουν, καµία αντίρρηση (σ.σ.: τους διαφηµιστές).

Να τους γράφουµε ένα ρεφρέν που επαναλαµβάνεται, να το µαθαίνουν εύκολα. Κι ας βγαίνουν να τραγουδούν οι µπιγκ µπραδεριστές.
πηγή: tanea.gr (εδώ)
«Σα να σ’ αγκάλιαζε όλη η Θεσσαλονίκη»

Μελίνα Κανά
τραγουδίστρια
(ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ο πρώτος που την πήρε µαζί του σε περιοδείες, στα τέλη του ‘80, όπου γνώρισε για πρώτη φορά και τον Σωκράτη Μάλαµα): «Ηταν ένας καλός άνθρωπος, ένας φίλος. Με τη στάση ζωής του και µε την καλλιτεχνική του πορεία άφησε έντονο στίγµα στη µουσική µας. Το µόνο που µε χαροποιεί, παρ’ ότι έφυγε νωρίς, είναι ότι έζησε τηζωή που ήθελε, έγραψε και είπε τα τραγούδια που ήθελε, έκανε οικογένεια που την ήθελε πολύ. Εκανε αυτό που ήθελε. Και τελικά πέρασε καλά στη ζωή του».

Αργύρης Μπακιρτζής
τραγουδοποιός
«Μεγαλώσαµε µαζί στην ίδια γειτονιά. Τον ξέρω από εφτά χρονών. Ηταν ο άνθρωπος που µε έσπρωξε να µπω στο τραγούδι, που συµµετείχε στον πρώτο δίσκο των Χειµερινών Κολυµβητών, που τον γράψαµε στο στούντιό του. Ηταν ένας ζωντανός άνθρωπος, πολύ ιδιαίτερος. Καλλιτεχνικά η Θεσσαλονίκη χάνει ένα κεφάλαιό της».

Θωµάς Κοροβίνης
συγγραφέας- τραγουδοποιός
«Η παρουσία του Νίκου ήταν η αδιαµφισβήτητη αίσθηση ότι ο έρωτας - µε όσα εµείς πιστεύουµε ότι τον συνοδεύουν, τις αισθήσεις, τις µουσικές, τους στίχους - δεν πεθαίνει, δεν θα πεθάνει ποτέ. Οταν ο Νίκος σε αγκάλιαζε και φώναζε “καρντάση µου”, είχες την αίσθηση πως σε αγκάλιαζε όλη η Θεσσαλονίκη που εµείς και αυτός αγαπήσαµε. Η απώλεια του – µαζί µε την πρόσφατη απώλεια του πολυδάκρυτου πνευµατικού µας φίλου, του Μανώλη Ρασούλη – είναι πλέον διπλή και άφατη. Η Θεσσαλονίκη, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια παραµένει ηθικά και δηµιουργικά ανοχύρωτη, θρηνεί για ένα ακόµη δικό της παιδί, ένα παιδί της ιδεολογικής µουσικής, στιχουργικής, δηµιουργικής σχολής της».

Γιώργος Λαζόγκας
εικαστικός
«Αποτέλεσε µιαιδιαίτερη παρουσία στον µουσικό χώρο που έφερε ανανέωση στο τραγούδι και µε τις ποιοτικές επιλογές και συνεργασίες του _ όπως µε τη Χαρούλα Αλεξίου και τον ∆ιονύση Σαββόπουλο _ συντηρούσε αυτή την ιδιαίτερη ταυτότητά του. Προσωπικάείχα συνεργαστεί µαζί του όταν το 1983 ηχογράφησα στο στούντιό του το ηχητικό κοµµάτι για για µια δράση - περφόρµανς που παρουσίασα στον «∆εσµό» στην Αθήνα. Ανακάλυψα τότε έναν άνθρωπο που δεν ήταν µόνο µεγάλος γνώστης της µουσικής, αλλάκαι του ήχου. Ο Νίκος Παπάζογλου αντιλαµβανόταν την υπόθεση της τέχνης συνολικά. Το γεγονός δε ότι παρέµεινε στη Θεσσαλονίκη ενδυνάµωνε όχι µόνο την ιδιαίτερη ταυτότητά του, αλλά και την ταυτότητα της πόλης».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου