Στην υπηρεσία του δικτάτορα...
Πέμπτη 21/04/11
Συντάκτρια: Αργυρώ Γιαννουδάκη
Συντάκτρια: Αργυρώ Γιαννουδάκη
Ηταν ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967, όταν οι δρόμοι της Αθήνας σείστηκαν από τα τεθωρακισμένα άρματα του στρατού, τα οποία «βίασαν» την πρωινή ησυχία καθώς σέρνονταν και βρυχούταν προς το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Σύμφωνα με τα σχέδια των Συνταγματαρχών αυτός επρόκειτο να είναι ο πρώτος σταθμός, που θα καταλάμβαναν, προκειμένου να πάρουν πραξικοπηματικά την εξουσία για τα επόμενα επτά χρόνια.
Ο ελληνικός λαός ενημερώθηκε για τις εξελίξεις από τον μακροσκελή ασυνάρτητο λόγο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος επεσήμανε ότι «η χώρα διήρχετο κρίσην». Το διάστημα που χρειάστηκαν οι Συνταγματάρχες για να βγάλουν «τον ασθενή από τον γύψο» φρόντισαν να θρέψουν την πείνα του κόσμου για ελευθερία, με «άρτον και θεάματα». Από τα πλέον δημοφιλή θεάματα ήταν τα αθλητικά.
Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο το exedra.gr (εδώ) συγκέντρωσε χαρακτηριστικές ιστορίες καθεστώτων, τα οποία χρησιμοποίησαν προπαγανδιστικά το πιο λαοφιλές άθλημα στον πλανήτη, το ποδόσφαιρο.
Αργεντινή
Το 1978 η χώρα της Λατινικής Αμερικής ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, μία απόφαση, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη διεθνή ποδοσφαιρική κοινή γνώμη λόγω του δικτατορικού καθεστώτος που είχε επιβάλει στη χώρα ο Χόρχε Βιντέλα.
Που να ‘ξεραν κιόλας όσοι αρχικά διαφωνούσαν με την ανάληψη της διοργάνωσης από τους Αλμπισελέστε τι επρόκειτο να συμβεί εντός παιδιάς. Τη θέση στον τελικό της διοργάνωσης είχαν σχεδόν εξασφαλίσει οι Βραζιλιάνοι. Και λέμε σχεδόν, διότι το μοναδικό σενάριο που ανέτρεπε αυτό το ενδεχόμενο ήταν νίκη της Αργεντινής επί του Περού με διαφορά τεσσάρων τερμάτων. Μαντέψτε… Ε, ναι, η Αργεντινή συνέτριψε το Περού με 6-0, σε έναν αγώνα παρωδία, όπου οι φιλοξενούμενοι αδικήθηκαν καταφανέστατα.
Κάτω από τα δοκάρια της ομάδας του Περού βρισκόταν ένας ικανότατος τερματοφύλακας, τον Ραμόν Κιρόγα, ο οποίος στο συγκεκριμένο παιχνίδι, όπως φυσικά και οι συμπαίκτες του, έκανε εγκληματικά λάθη. Ο αργεντίνικης καταγωγής Κιρόγα γεννήθηκε στην πόλη Ροζάριο και όλως τυχαίως το συγκεκριμένο ματς διεξήχθη εκεί. Ο Κιρόγα, ο οποίος αργότερα παραδέχτηκε ότι οι Περουβιανοί είχαν «πουλήσει» τον αγώνα, τιμωρήθηκε σιωπηλά, αφού έκτοτε δεν ξαναβρέθηκε κάτω από τα δοκάρια ομάδας.
Φυσικά, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι η Αργεντινή κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας της Ολλανδίας 3-1 στην παράταση, σε έναν αγώνα που έπεφταν κορμιά από την πλευρά των Ολλανδών με τον διαιτητή να μην καταλογίζει το παραμικρό σε βάρος των διοργανωτών. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε, ότι ο Νέεσκενς έσπασε δύο δόντια και ο Ρένσενμπρινκ «έφαγε» αμέτρητες κλωτσιές.
Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μία χώρα με την ποδοσφαιρική παράδοση της Αργεντινής ήταν κλειδί και μάλιστα πασπαρτού στα χέρια του δικτάτορα.
Ανατολική Γερμανία
Το καθεστώς εδώ χρειάστηκε να ιδρύσει τη δική του ομάδα, προκειμένου να χειραγωγήσει το λαό. Η ομάδα που μισήθηκε όσο καμία άλλη στην Γερμανία ήταν η Ντιναμό Βερολίνου, την οποία το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας ίδρυσε το 1953. Ένα χρόνο μετά το καθεστώς ανάγκασε τους καλύτερους παίκτες της ισχυρής τότε Ντινάμο Δρέσδης να πάρουν… μεταγραφή στην Ντινάμο Βερολίνου, αναγκάζοντας την ομάδα της Δρέσδης να αγωνίζεται με τη δεύτερη ομάδα. Και πάλι, όμως, η Ντινάμο Βερολίνου δεν κατάφερε τίποτα το αξιοσημείωτο για αρκετά χρόνια, πέρα από ένα Κύπελλο.
Η χρυσή εποχή για την ομάδα, της οποίας την ευθύνη είχε ο διαβόητος Εριχ Μίλκε, επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος, Στάζι, ήταν από το 1979 μέχρι και το 1988, όταν κατέκτησε δέκα σερί πρωταθλήματα, με την βοήθεια της διαιτησίας και την απόκτηση των καλύτερων ποδοσφαιριστών της εποχής με τους πλέον ανορθόδοξους τρόπους.
Η σκανδαλώδης εύνοια της είχε μάλιστα, προκαλέσει και τη δυσαρέσκεια του Πολιτικού Γραφείου της επίσημης κυβέρνησης, ενώ έγινε αφορμή για ταραχές στη χώρα, το 1986 έπειτα από ένα παιχνίδι της Ντινάμο με την Λοκομοτίβ Λάιπτσιχ, το οποίο έληξε ισόπαλο 1-1. Η ομάδα της κυβέρνησης πήρε αμφισβητούμενο πέναλτι στο 4ο λεπτό των - άνευ λόγου - καθυστερήσεων, κι ενώ η Λοκομοτίβ έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Με τη νίκη αυτή η Ντιναμό εξασφάλισε το όγδοο συνεχόμενο πρωτάθλημά της. Το μάρμαρο τότε πλήρωσε ο διαιτητής Μπερντ Στουμπφ, ο οποίος, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ήταν πράκτορας της Στάζι.
Για να φτάσει η Στάζι να ιδρύσει δική της ομάδα αντιλαμβάνεται κανείς την επιρροή που ασκούσε στον κόσμο το κομμουνιστικό καθεστώς μέσω του ποδοσφαίρου.
Ισπανία
Παρότι η Ρεάλ Μαδρίτης τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας δεν είχε καμία εύνοια από το καθεστώς (μάλιστα για 15 χρόνια απείχε από το πρωτάθλημα), σε αντίθεση με τη Μπαρτσελόνα, τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν την εξουσία ανέλαβε ο Στρατηγός Φράνκο. Εχει μείνει στην ιστορία άλλωστε η ατάκα του τότε προέδρου των Μερένχες, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ο οποίος το 1968 δήλωσε ότι «το ποδόσφαιρο προσέφερε τις υπηρεσίες του στην πατρίδα». Η φράση αυτή για αρκετό καιρό αποδιδόταν στον δικτάτορα, υπονοώντας ότι η διάρκεια του στην εξουσία (από το 1939 μέχρι τον θάνατο του Φράνκο, το 1975) ήταν αποτέλεσμα του αποπροσανατολισμού που επετεύχθη χάρη στις τεράστιες επιτυχίες του συλλόγου και σε διεθνές επίπεδο, πέντε συναπτούς τίτλους Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Βέβαια σήμερα, οι Μαδριλένοι αρνούνται να δεχτούν οποιαδήποτε ανάμιξη του καθεστώτος στις επιτυχίες της ομάδας, υπογραμμίζοντας την 15ετή εποχή αποχής και το γεγονός ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ουδέποτε τίμησε το δικτάτορα, σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα, η οποία στο διάστημα αυτό του απένειμε δύο μετάλλια του συλλόγου. Εδώ βέβαια οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το καθεστώς είχε πολλάκις απονείμει τιμητικές διακρίσεις σε παράγοντες (και στον ίδιο τον Μπερναμπέου), παίκτες και προπονητές της Βασίλισσας.
Ιταλία
Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στα διάφορα καθεστώτα, ώστε οι ομάδες να πετυχαίνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα δεν διαφέρουν, ή μάλλον καλύτερα ήταν το εξής ένα, άσκηση βίας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν ήταν μόνο ψυχολογική.
Από τους πρώτους διδάξαντες ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος φρόντισε να προετοιμάσει κατάλληλα τη Σκουάντρα Ατζούρα ενόψει του Μουντιάλ του 1934. Ο δικτάτορας προειδοποίησε τους παίκτες (ανάμεσα στους οποίους και τους Αργεντινούς Γκουαΐτα, Όρσι και ΝτεΜαρία, οι οποίοι στην προηγούμενη πρώτη διοργάνωση αγωνίζονταν με τη φανέλα τον Αλμπισελέστε) πως θα πεθάνουν αν δεν μείνει το τρόπαιο στη διοργανώτρια Ιταλία!
Και πώς να το χάσεις με τέτοιο πριμ… Φυσικά οι Ιταλοί κατέκτησαν το τρόπαιο με 2-1 και ο αρχηγός της φιναλίστ Τσεχοσλοβακίας δήλωσε ότι «ποτέ άλλοτε δεν χάρηκα που έχασα ένα ματς, διότι γλίτωσαν τόσες ζωές»…
Ιράκ
Ο γιος του Σαντάμ Χουσεΐν, Ουντάι, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα προεδρεύοντα στην Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας τη δεκαετία του ’90 είχε διαμορφώσει ειδική αίθουσα στα γραφεία της Ιρακινής Ολυμπιακής Επιτροπής, όπου απειλούσε και υπέβαλε σε απίστευτα βασανιστήρια τους παίκτες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, οι οποίοι τελικά απέτυχαν να προκριθούν στα Μουντιάλ του 1994 και του 1998. Ο αποθανών φέρεται να βασάνισε προσωπικά πολλούς διεθνείς και αυτόπτες μάρτυρες αποκάλυψαν πριν μερικά χρόνια στην αγγλική εφημερίδα «Guardian» ότι τους υποχρέωνε να κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα και να κάνουν μπάνιο σε ακατέργαστα λύματα!
Βόρεια Κορέα
Προσφάτως ο δικτάτορας της Βορείου Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ιλ ανάγκασε σε δημόσια διαπόμπευση τα μέλη της αποστολής της εθνικής ομάδας της χώρας για τις τρεις ήττες που υπέστησαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Σε μία διαδικασία που έμοιαζε με στρατοδικείο, οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο της ομάδας οδηγήθηκαν σε μια πλατφόρμα στο Παλάτι του Πολιτισμού για τον Λαό (Υπουργείο πολιτισμού) και για τουλάχιστον έξι ώρες δέχθηκαν την έντονη κριτική του υπουργού πολιτισμού Παρκ Μιόνγκ Τσολ, υπό την παρουσία 400 κυβερνητικών, μαθητών και δημοσιογράφων.
Την συζήτηση συντόνισε ο… καθ΄ όλα αντικειμενικός αθλητικός συντάκτης, Ρι Ντονγκ-Κιου, ο οποίος επεσήμανε ξεχωριστά τα λάθη που έκανε κάθε παίκτης στο Μουντιάλ.
Οι φήμες θέλουν τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Κιμ Γιονγκ Χαν να πληρώνει την αποτυχημένη εμφάνιση της ομάδας με διαγραφή του από το Κόμμα και να εξαναγκάζεται σε αλλαγή επαγγέλματος. Ο άτυχος άνδρας φόρεσε τη στολή απλού εργάτη, αφού θεωρήθηκε ότι «πρόδωσε» τον Κιμ Γιονγκ-ουν, πρωτότοκο γιο και διάδοχο του ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ιλ.
Οι μόνοι ποδοσφαιριστές που γλίτωσαν τη διαπόμπευση, ήταν οι γεννημένοι στην Ιαπωνία Γιονγκ Ταέ Σε και Αν Γιόνγκ Χακ, οι οποίοι διατηρούν διπλή υπηκοότητα και επέλεξαν να μην επιστρέψουν ποτέ στη χώρα. Αν και το συγκεκριμένο περιστατικό έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου του 2010, είδε το φως της δημοσιότητας πολλούς μήνες μετά.
Ανεπιβεβαίωτες μέχρι σήμερα πληροφορίες ήθελαν αθλητές και προπονητές τη Β. Κορέας, που πραγματοποιούσαν ντροπιαστικές εμφανίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις να ξεπλένουν την ντροπή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Ελλάδα
Πλείστα ήταν τα παραδείγματα του παρελθόντος από τα οποία διδάχθηκαν οι συνταγματάρχες, από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος και έτσι το ποδόσφαιρο έγινε μοιραία ιδανικό μέσον αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης της ελευθερίας του λαού.
Οι συγκεντρώσεις απαγορεύονταν, όχι όμως και μέσα στα γήπεδα υπό το αυστηρό βλέμμα των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες θα ήταν σε θέση να καταστείλουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία επαναστατικού χαρακτήρα.
Τα θέλω των συνταγματαρχών περνούσαν με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και έτσι γρήγορα καλούπωσαν το ποδόσφαιρο στα μέτρα που ήθελαν. Με διάταγμα υποχρέωναν όλους της νομούς της χώρας να έχουν μία ομάδα στην Β’ Εθνική. Ωστόσο, με το ίδιο διάταγμα όριζαν ότι η ομάδα της πρωτεύουσας του κάθε νομού δεν θα μπορούσε να αγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορία από ομάδες άλλων πόλεων, του αντίστοιχου νομού. Το μέτρο αυτό έγινε αφορμή διάλυσης αρκετών ομάδων, αφού οι ομάδες που έμεναν στην κατηγορία είχαν την ευκαιρία να επανδρωθούν με τους καλύτερους παίκτες των συλλόγων που ακολουθούσαν το δρόμο του υποβιβασμού ή διαλύονταν.
Στόχος ήταν να έχουν υπό τον έλεγχό τους τους παράγοντες των ομάδων που παρέμεναν ενεργές και το είχαν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.
Φυσικά την περίοδο Χούντας δεν έλειψε και το μεγάλο γεγονός, το οποίο δεν ήταν άλλο από την πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, όταν έχασε από τον Αγιαξ με 2-0 στο Γουέμπλεϊ.
Αν και έχουν ακουστεί πολλά για το πώς έφτασαν εκεί οι Πράσινοι, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ τίποτα. Το μόνο «μελανό» σημείο είναι ίσως η πρόσφατη συνέντευξη της συζύγου του δικτάτορα, Γεωργίου Παπαδόπουλου, Δέσποινας στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, όπου ανακαλεί συνομιλία που είχε με τον εκ των Συνταγματαρχών, Στέλιο Παττακό και τον Γιουγκοσλάβο Πρέσβη, ανάμεσα στους οποίους παρακολουθούσε στην ρεβάνς του ημιτελικού με τον Ερυθρό Αστέρα.
Στο πρώτο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει 4-1 και η Δέσποινα Παπαδοπούλου κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα, τα οποία θέλησαν να… σβήσουν οι παρακαθήμενοι της, διαβεβαιώνοντας την ότι το ματς ήταν «αγορασμένο». Ο Παναθηναϊκός έκανε την μεγάλη ανατροπή, πήρε τη νίκη με 3-0 και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό.
Ο ελληνικός λαός ενημερώθηκε για τις εξελίξεις από τον μακροσκελή ασυνάρτητο λόγο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος επεσήμανε ότι «η χώρα διήρχετο κρίσην». Το διάστημα που χρειάστηκαν οι Συνταγματάρχες για να βγάλουν «τον ασθενή από τον γύψο» φρόντισαν να θρέψουν την πείνα του κόσμου για ελευθερία, με «άρτον και θεάματα». Από τα πλέον δημοφιλή θεάματα ήταν τα αθλητικά.
Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο το exedra.gr (εδώ) συγκέντρωσε χαρακτηριστικές ιστορίες καθεστώτων, τα οποία χρησιμοποίησαν προπαγανδιστικά το πιο λαοφιλές άθλημα στον πλανήτη, το ποδόσφαιρο.
Αργεντινή
Το 1978 η χώρα της Λατινικής Αμερικής ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, μία απόφαση, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη διεθνή ποδοσφαιρική κοινή γνώμη λόγω του δικτατορικού καθεστώτος που είχε επιβάλει στη χώρα ο Χόρχε Βιντέλα.
Που να ‘ξεραν κιόλας όσοι αρχικά διαφωνούσαν με την ανάληψη της διοργάνωσης από τους Αλμπισελέστε τι επρόκειτο να συμβεί εντός παιδιάς. Τη θέση στον τελικό της διοργάνωσης είχαν σχεδόν εξασφαλίσει οι Βραζιλιάνοι. Και λέμε σχεδόν, διότι το μοναδικό σενάριο που ανέτρεπε αυτό το ενδεχόμενο ήταν νίκη της Αργεντινής επί του Περού με διαφορά τεσσάρων τερμάτων. Μαντέψτε… Ε, ναι, η Αργεντινή συνέτριψε το Περού με 6-0, σε έναν αγώνα παρωδία, όπου οι φιλοξενούμενοι αδικήθηκαν καταφανέστατα.
Κάτω από τα δοκάρια της ομάδας του Περού βρισκόταν ένας ικανότατος τερματοφύλακας, τον Ραμόν Κιρόγα, ο οποίος στο συγκεκριμένο παιχνίδι, όπως φυσικά και οι συμπαίκτες του, έκανε εγκληματικά λάθη. Ο αργεντίνικης καταγωγής Κιρόγα γεννήθηκε στην πόλη Ροζάριο και όλως τυχαίως το συγκεκριμένο ματς διεξήχθη εκεί. Ο Κιρόγα, ο οποίος αργότερα παραδέχτηκε ότι οι Περουβιανοί είχαν «πουλήσει» τον αγώνα, τιμωρήθηκε σιωπηλά, αφού έκτοτε δεν ξαναβρέθηκε κάτω από τα δοκάρια ομάδας.
Φυσικά, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι η Αργεντινή κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας της Ολλανδίας 3-1 στην παράταση, σε έναν αγώνα που έπεφταν κορμιά από την πλευρά των Ολλανδών με τον διαιτητή να μην καταλογίζει το παραμικρό σε βάρος των διοργανωτών. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε, ότι ο Νέεσκενς έσπασε δύο δόντια και ο Ρένσενμπρινκ «έφαγε» αμέτρητες κλωτσιές.
Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μία χώρα με την ποδοσφαιρική παράδοση της Αργεντινής ήταν κλειδί και μάλιστα πασπαρτού στα χέρια του δικτάτορα.
Ανατολική Γερμανία
Το καθεστώς εδώ χρειάστηκε να ιδρύσει τη δική του ομάδα, προκειμένου να χειραγωγήσει το λαό. Η ομάδα που μισήθηκε όσο καμία άλλη στην Γερμανία ήταν η Ντιναμό Βερολίνου, την οποία το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας ίδρυσε το 1953. Ένα χρόνο μετά το καθεστώς ανάγκασε τους καλύτερους παίκτες της ισχυρής τότε Ντινάμο Δρέσδης να πάρουν… μεταγραφή στην Ντινάμο Βερολίνου, αναγκάζοντας την ομάδα της Δρέσδης να αγωνίζεται με τη δεύτερη ομάδα. Και πάλι, όμως, η Ντινάμο Βερολίνου δεν κατάφερε τίποτα το αξιοσημείωτο για αρκετά χρόνια, πέρα από ένα Κύπελλο.
Η χρυσή εποχή για την ομάδα, της οποίας την ευθύνη είχε ο διαβόητος Εριχ Μίλκε, επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος, Στάζι, ήταν από το 1979 μέχρι και το 1988, όταν κατέκτησε δέκα σερί πρωταθλήματα, με την βοήθεια της διαιτησίας και την απόκτηση των καλύτερων ποδοσφαιριστών της εποχής με τους πλέον ανορθόδοξους τρόπους.
Η σκανδαλώδης εύνοια της είχε μάλιστα, προκαλέσει και τη δυσαρέσκεια του Πολιτικού Γραφείου της επίσημης κυβέρνησης, ενώ έγινε αφορμή για ταραχές στη χώρα, το 1986 έπειτα από ένα παιχνίδι της Ντινάμο με την Λοκομοτίβ Λάιπτσιχ, το οποίο έληξε ισόπαλο 1-1. Η ομάδα της κυβέρνησης πήρε αμφισβητούμενο πέναλτι στο 4ο λεπτό των - άνευ λόγου - καθυστερήσεων, κι ενώ η Λοκομοτίβ έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Με τη νίκη αυτή η Ντιναμό εξασφάλισε το όγδοο συνεχόμενο πρωτάθλημά της. Το μάρμαρο τότε πλήρωσε ο διαιτητής Μπερντ Στουμπφ, ο οποίος, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ήταν πράκτορας της Στάζι.
Για να φτάσει η Στάζι να ιδρύσει δική της ομάδα αντιλαμβάνεται κανείς την επιρροή που ασκούσε στον κόσμο το κομμουνιστικό καθεστώς μέσω του ποδοσφαίρου.
Ισπανία
Παρότι η Ρεάλ Μαδρίτης τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας δεν είχε καμία εύνοια από το καθεστώς (μάλιστα για 15 χρόνια απείχε από το πρωτάθλημα), σε αντίθεση με τη Μπαρτσελόνα, τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν την εξουσία ανέλαβε ο Στρατηγός Φράνκο. Εχει μείνει στην ιστορία άλλωστε η ατάκα του τότε προέδρου των Μερένχες, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ο οποίος το 1968 δήλωσε ότι «το ποδόσφαιρο προσέφερε τις υπηρεσίες του στην πατρίδα». Η φράση αυτή για αρκετό καιρό αποδιδόταν στον δικτάτορα, υπονοώντας ότι η διάρκεια του στην εξουσία (από το 1939 μέχρι τον θάνατο του Φράνκο, το 1975) ήταν αποτέλεσμα του αποπροσανατολισμού που επετεύχθη χάρη στις τεράστιες επιτυχίες του συλλόγου και σε διεθνές επίπεδο, πέντε συναπτούς τίτλους Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Βέβαια σήμερα, οι Μαδριλένοι αρνούνται να δεχτούν οποιαδήποτε ανάμιξη του καθεστώτος στις επιτυχίες της ομάδας, υπογραμμίζοντας την 15ετή εποχή αποχής και το γεγονός ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ουδέποτε τίμησε το δικτάτορα, σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα, η οποία στο διάστημα αυτό του απένειμε δύο μετάλλια του συλλόγου. Εδώ βέβαια οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το καθεστώς είχε πολλάκις απονείμει τιμητικές διακρίσεις σε παράγοντες (και στον ίδιο τον Μπερναμπέου), παίκτες και προπονητές της Βασίλισσας.
Ιταλία
Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στα διάφορα καθεστώτα, ώστε οι ομάδες να πετυχαίνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα δεν διαφέρουν, ή μάλλον καλύτερα ήταν το εξής ένα, άσκηση βίας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν ήταν μόνο ψυχολογική.
Από τους πρώτους διδάξαντες ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος φρόντισε να προετοιμάσει κατάλληλα τη Σκουάντρα Ατζούρα ενόψει του Μουντιάλ του 1934. Ο δικτάτορας προειδοποίησε τους παίκτες (ανάμεσα στους οποίους και τους Αργεντινούς Γκουαΐτα, Όρσι και ΝτεΜαρία, οι οποίοι στην προηγούμενη πρώτη διοργάνωση αγωνίζονταν με τη φανέλα τον Αλμπισελέστε) πως θα πεθάνουν αν δεν μείνει το τρόπαιο στη διοργανώτρια Ιταλία!
Και πώς να το χάσεις με τέτοιο πριμ… Φυσικά οι Ιταλοί κατέκτησαν το τρόπαιο με 2-1 και ο αρχηγός της φιναλίστ Τσεχοσλοβακίας δήλωσε ότι «ποτέ άλλοτε δεν χάρηκα που έχασα ένα ματς, διότι γλίτωσαν τόσες ζωές»…
Ιράκ
Ο γιος του Σαντάμ Χουσεΐν, Ουντάι, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα προεδρεύοντα στην Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας τη δεκαετία του ’90 είχε διαμορφώσει ειδική αίθουσα στα γραφεία της Ιρακινής Ολυμπιακής Επιτροπής, όπου απειλούσε και υπέβαλε σε απίστευτα βασανιστήρια τους παίκτες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, οι οποίοι τελικά απέτυχαν να προκριθούν στα Μουντιάλ του 1994 και του 1998. Ο αποθανών φέρεται να βασάνισε προσωπικά πολλούς διεθνείς και αυτόπτες μάρτυρες αποκάλυψαν πριν μερικά χρόνια στην αγγλική εφημερίδα «Guardian» ότι τους υποχρέωνε να κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα και να κάνουν μπάνιο σε ακατέργαστα λύματα!
Βόρεια Κορέα
Προσφάτως ο δικτάτορας της Βορείου Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ιλ ανάγκασε σε δημόσια διαπόμπευση τα μέλη της αποστολής της εθνικής ομάδας της χώρας για τις τρεις ήττες που υπέστησαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Σε μία διαδικασία που έμοιαζε με στρατοδικείο, οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο της ομάδας οδηγήθηκαν σε μια πλατφόρμα στο Παλάτι του Πολιτισμού για τον Λαό (Υπουργείο πολιτισμού) και για τουλάχιστον έξι ώρες δέχθηκαν την έντονη κριτική του υπουργού πολιτισμού Παρκ Μιόνγκ Τσολ, υπό την παρουσία 400 κυβερνητικών, μαθητών και δημοσιογράφων.
Την συζήτηση συντόνισε ο… καθ΄ όλα αντικειμενικός αθλητικός συντάκτης, Ρι Ντονγκ-Κιου, ο οποίος επεσήμανε ξεχωριστά τα λάθη που έκανε κάθε παίκτης στο Μουντιάλ.
Οι φήμες θέλουν τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Κιμ Γιονγκ Χαν να πληρώνει την αποτυχημένη εμφάνιση της ομάδας με διαγραφή του από το Κόμμα και να εξαναγκάζεται σε αλλαγή επαγγέλματος. Ο άτυχος άνδρας φόρεσε τη στολή απλού εργάτη, αφού θεωρήθηκε ότι «πρόδωσε» τον Κιμ Γιονγκ-ουν, πρωτότοκο γιο και διάδοχο του ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ιλ.
Οι μόνοι ποδοσφαιριστές που γλίτωσαν τη διαπόμπευση, ήταν οι γεννημένοι στην Ιαπωνία Γιονγκ Ταέ Σε και Αν Γιόνγκ Χακ, οι οποίοι διατηρούν διπλή υπηκοότητα και επέλεξαν να μην επιστρέψουν ποτέ στη χώρα. Αν και το συγκεκριμένο περιστατικό έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου του 2010, είδε το φως της δημοσιότητας πολλούς μήνες μετά.
Ανεπιβεβαίωτες μέχρι σήμερα πληροφορίες ήθελαν αθλητές και προπονητές τη Β. Κορέας, που πραγματοποιούσαν ντροπιαστικές εμφανίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις να ξεπλένουν την ντροπή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Ελλάδα
Πλείστα ήταν τα παραδείγματα του παρελθόντος από τα οποία διδάχθηκαν οι συνταγματάρχες, από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος και έτσι το ποδόσφαιρο έγινε μοιραία ιδανικό μέσον αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης της ελευθερίας του λαού.
Οι συγκεντρώσεις απαγορεύονταν, όχι όμως και μέσα στα γήπεδα υπό το αυστηρό βλέμμα των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες θα ήταν σε θέση να καταστείλουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία επαναστατικού χαρακτήρα.
Τα θέλω των συνταγματαρχών περνούσαν με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και έτσι γρήγορα καλούπωσαν το ποδόσφαιρο στα μέτρα που ήθελαν. Με διάταγμα υποχρέωναν όλους της νομούς της χώρας να έχουν μία ομάδα στην Β’ Εθνική. Ωστόσο, με το ίδιο διάταγμα όριζαν ότι η ομάδα της πρωτεύουσας του κάθε νομού δεν θα μπορούσε να αγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορία από ομάδες άλλων πόλεων, του αντίστοιχου νομού. Το μέτρο αυτό έγινε αφορμή διάλυσης αρκετών ομάδων, αφού οι ομάδες που έμεναν στην κατηγορία είχαν την ευκαιρία να επανδρωθούν με τους καλύτερους παίκτες των συλλόγων που ακολουθούσαν το δρόμο του υποβιβασμού ή διαλύονταν.
Στόχος ήταν να έχουν υπό τον έλεγχό τους τους παράγοντες των ομάδων που παρέμεναν ενεργές και το είχαν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.
Φυσικά την περίοδο Χούντας δεν έλειψε και το μεγάλο γεγονός, το οποίο δεν ήταν άλλο από την πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, όταν έχασε από τον Αγιαξ με 2-0 στο Γουέμπλεϊ.
Αν και έχουν ακουστεί πολλά για το πώς έφτασαν εκεί οι Πράσινοι, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ τίποτα. Το μόνο «μελανό» σημείο είναι ίσως η πρόσφατη συνέντευξη της συζύγου του δικτάτορα, Γεωργίου Παπαδόπουλου, Δέσποινας στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, όπου ανακαλεί συνομιλία που είχε με τον εκ των Συνταγματαρχών, Στέλιο Παττακό και τον Γιουγκοσλάβο Πρέσβη, ανάμεσα στους οποίους παρακολουθούσε στην ρεβάνς του ημιτελικού με τον Ερυθρό Αστέρα.
Στο πρώτο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει 4-1 και η Δέσποινα Παπαδοπούλου κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα, τα οποία θέλησαν να… σβήσουν οι παρακαθήμενοι της, διαβεβαιώνοντας την ότι το ματς ήταν «αγορασμένο». Ο Παναθηναϊκός έκανε την μεγάλη ανατροπή, πήρε τη νίκη με 3-0 και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου