Be-4um

Μαρία Πυλιώτου, Τα παιδιά του ήλιου (νουβέλα)

Γράφουν η Δήμητρα και η Ιωάννα Ντούρμα


( Ιωάννα, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου! Καλή επιτυχία στις εξετάσεις! Το ίδιο και για τη Δήμητρα, το Χρίστο και όλα τα παιδιά του Σχολείου μας! )

• Η υπόθεση του έργου

Η Ιουστίνη είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι, το οποίο μισεί το σχολείο  λόγω της αυταρχικότητάς του. Το κορίτσι αυτό μένει μαζί με την μητέρα της, η οποία εργάζεται ως καθαρίστρια για να τα βγάλει πέρα, καθώς την έχει εγκαταλείψει ο σύζυγός της φεύγοντας με μια άλλη γυναίκα. Δυστυχώς αυτό δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει.

 Ένα πρωί που η Ιουστίνη σηκώνεται κι ετοιμάζεται να πάει σχολείο βλέπει την μητέρα της να κλαίει. Δεν αντέχει να βλέπει έτσι τη μητέρα της και φεύγει από το σπίτι. Καθώς περπατά στο δάσος, βλέπει μια καλύβα. Σε αυτή ζει ένας γέρος, τον οποίο γνώριζε καθώς είχε ξαναπάει εκεί μαζί με τη θεία της. Έτσι αποφασίζει να μείνει εκεί.

Παράλληλα σε μία άλλη πόλη μία δεκαεξάχρονη κοπέλα το σκάει και αυτή από το σπίτι της μην αντέχοντας την σκληρότητα του πατέρα της. Το όνομά της είναι Αστέρω και αφού περιπλανιέται για μέρες βρίσκεται και αυτή τυχαία στην καλύβα. Εκεί συναντά την Ιουστίνη και αποφασίζουν να συνεχίσουν μαζί το δρόμο τους. Όμως, άθελά τους συμμετέχουν σε μια πορεία προς την κατεχόμενη γη. Το γεγονός αυτό επηρέασε πολύ την Αστέρω, καθώς έμαθε μέσα από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία να αγαπά την ελευθερία και να αγωνίζεται με όλους. 

συνεχίζεται...

• Ποια θέματα θίγει η συγγραφέας

Στο βιβλίο αυτό η Μαρία Πυλιώτου καυτηριάζει τα αυταρχικό και υποκριτικό σχολείο της εποχής και την έλλειψη κατανόησης και εμπιστοσύνης προς τους νέους ανθρώπους. Η εξάχρονη Ιουστίνη και η δεκαπεντάχρονη Αστέρω εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, συναντιούνται και γνωρίζονται τυχαία· εντελώς συμπτωματικά συμμετέχουν στην αντικατοχική πορεία των Γυναικών προς την, κατεχόμενη από τους Τούρκους, Άχνα της Κύπρου (13 Μαρτίου 1989). Το γεγονός αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την Αστέρω. Μαθαίνει μέσα από αυτή την εμπειρία να αγαπά την ελευθερία και την αξιοπρέπεια και να αποστρέφεται τη βία και τη σκλαβιά. Διδάσκεται να αγωνίζεται με όλους και όχι μονάχη της. Αυτά «τα παιδιά του ήλιου» φέρνουν αισιοδοξία στις καρδιές των μεγάλων για το δύσκολο μέλλον.

• Πρόσωπα – Χαρακτήρες

Ιουστίνη: Ένα εξάχρονο κοριτσάκι που βιώνει έντονα τη εγκατάλειψη του πατέρα της και τη θλίψη της μητέρας της. Είναι μια αγνή και αθώα ψυχή που προσπαθεί μέσα από τα παραμύθια που πλάθει με το μυαλουδάκι της να βρει τον πατέρα της. Τα μάτια της λάμπουν από ηρεμία και αισιοδοξία, αν και έχει ζήσει τόσα και δε σταματά να ελπίζει. Στο πρόσωπο της Αστέρως βρίσκει στοργή και αγάπη και γρήγορα δένεται μαζί της.

Αστέρω: μια δεκαπεντάχρονη κοπέλα, η οποία βλέπει το μέλλον με απαισιοδοξία, καθώς το μόνο αίσθημα που την διακατέχει είναι ο πόνος εξαιτίας της κακοποίησης από τον πατέρα της. Η φυγή είναι για αυτή η μόνη της σωτηρία και ελπίδα για να γλιτώσει από τα βάσανά της. Αυτή η εμπειρία όμως της μαθαίνει να αγαπά την ελευθερία και την ανεξαρτησία και να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής. Στα μάτια της Ιουστίνης βλέπει την αθωότητα και την γαλήνη και αισθάνεται έντονα την ανάγκη να την προστατεύει και να της φέρεται με τρυφερότητα και αγάπη.

Μαριάννα: η μητέρα της Ιουστίνης. Πρόκειται για μια δυστυχισμένη γυναίκα, καθώς την εγκατέλειψε ο άντρας της για μια άλλη γυναίκα. Όμως τον αγαπάει ακόμα και ελπίζει ότι θα γυρίσει κοντά της. Αγαπάει την κόρη της, αλλά, όσο και αν προσπαθεί, δεν μπορεί να της κρύψει τη θλίψη που αισθάνεται, γι’ αυτό δεν είναι και λίγες οι φορές που την έχει δει να κλαίει. Ωστόσο, όσο δυναμική κι αν θέλει να είναι, η εγκατάλειψη και από την κόρη της είναι βέβαιο να της στοιχίσει πολύ, καθώς μόνο αυτή της είχε απομείνει.

Σχετικά με τον αφηγητή και το χρόνο της ιστορίας

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους μέσα από τις ιστορίες που προβάλλει το καθένα από αυτό για κάθε πρόσωπο. Έτσι ανάλογα με το πρόσωπο, στο οποίο αναφέρεται αλλάζει και ο αφηγητής. Με άλλα λόγια, δηλαδή, δεν υπάρχει μόνο ένας αφηγητής, αλλά κάθε ήρωας αφηγείται τη δική του ιστορία και τα δικά του βιώματα.

«Τα Παιδιά του Ήλιου» ως υπόθεση (1989) είναι ελάχιστα προγενέστερα από την εποχή που γράφτηκαν (1993). Συγγράφηκαν το Νοέμβριο του 1993  και αναφέρονται σε σχετικά πρόσφατη εποχή.

Η συγγραφέας έχει γεννηθεί στο Λευκόνοικο της Μεσαρίας, που τώρα είναι κατεχόμενο και αναφέρεται σε γεγονότα του 1989 στην κατεχόμενη γη.

• Τι μας άρεσε – Τι δε μας άρεσε...

«Τα Παιδιά του Ήλιου» είναι ένα αξιόλογο μυθιστόρημα που διεγείρει ποικίλα συναισθήματα σε όποιον το διαβάζει. Ο αναγνώστης, δηλαδή,  συμπάσχει με τους ήρωες, στενοχωριέται και φοβάται για την τύχη τους, όμως νιώθει χαρά και ανακούφιση για το αίσιο τέλος που έχουν οι περιπέτειές τους. Αξίζει να αναφερθεί πως μέσα από αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να μάθει πολλά πράγματα σχετικά με τις αντιλήψεις των ανθρώπων και τις συνθήκες ζωής εκείνης της εποχής (πριν 20-25 χρόνια). Επιπλέον, όσον αφορά το θέμα είναι πολύ ευρηματικό και η γλώσσα απλή και κατανοητή, ώστε όλι οι αναγνώστες να είναι σε θέση να το ακταλαβαίνουν.

...κάποιες αδυναμίες

                Ένα στοιχείο που ίσως θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει ως αδυναμία είναι η αφήγηση πολλών ασήμαντων και ανούσιων πραγμάτων. Ο αφηγητής δίνει  σημασία σε κάθε λεπτομέρεια και κουράζει έτσι τον αναγνώστη. Ακόμη, ο τρόπος με τον οποίο συνδέεται η μια ιστορία με την άλλη είναι λίγο δυσνόητος, καθώς η μετάβαση γίνεται κάπως απότομα χωρίς επαρκή προετοιμασία (προϊδεασμό) του αναγνώστη.

Γενικά

Στο σύνολό του όμως η νουβέλα είναι καλοδουλεμένο κείμενο, που παρέχει στον αναγνώστη την ευκαιρία να ταξιδέψει με τη φαντασία του.

• Τελικό σχόλιο

Κάθε βιβλίο είναι μέσο έκφρασης, είναι λόγος και ως λόγος δεν προσφέρει μόνο γνώσεις αλλά και ιδέες και συναισθήματα. Φέρνει τον αναγνώστη σε επικοινωνία με τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο του λογοτέχνη, τον μεταφέρει νοερά σε κόσμους μυθοπλασίας και περιπέτειας, του υποβάλλει συναισθήματα χαράς ή λύπης, διώχνει την ανία και την πλήξη και τον εξευγενίζει. Επομένως, αξίζει κάποιος να διαβάσει αυτό το βιβλίο, διότι εκτός από αυτά που αναφέρθηκαν το συγκεκριμένο βιβλίο ψυχαγωγεί τον αναγνώστη και του προσφέρςει ψυχική ηρεμία και γαλήνη.

Καταλήγοντας, με αφορμή αυτό το βιβλίο μπορεί κάποιος να αναζητήσει και να ξεφυλλίσει κι άλλα βιβλία της Μάρθας Πυλιώτη∙ μυθιστορήματα και νουβέλες που απευθύνονται σε εφήβους, που μπορεί να αποδειχθούν εξίσου, αν όχι και περισσότερο ενδιαφέροντα!

               

,