Κωνσταντίνος Καβάφης

Σαν σήμερα γεννήθηκε και πέθανε ο Κ.Π. Καβάφης

Πηγή: e-postego.blogspot.com (εδώ)

                                        

Πριν 78 Χρόνια, όπως γράφει ο Γ. Π. Σαββίδης στο εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης των Ποιημάτων του Κ. Π. Καβάφη (1963)

στις 29 Απριλίου του 1933 (ημέρα των γενεθλίων του) ο κύριος Κωστής  Πέτρου Φωτιάδης Καβάφης, χάρη σε μια εκπληκτική συνέπεια της Μοίρας απέναντι στον ακριβέστερο εξόριστο άρχοντα του ελληνικού λόγου, έκλεισε στην γενέτειρά του τον εβδομηντάχρονο κύκλο της επίγειας ζωής του και πέρασε στον κύκλο της αιωνιότητας: έγινε, οριστικά, ο Καβάφης

Με αφορμή λοιπόν την επέτειο ανθολογούμε το παρακάτω ποίημα που, ίσως, να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε πού βαδίζει η ελληνική κοινωνία του 2011 μ.Χ.

ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π. Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ΄ ευχήν στην Αποικία

δεν μεν΄ η ελάχιστη αμφιβολία,

και μ΄ όλο που οπωσούν τραβουμ΄ εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ΄ η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τους χρειαζόταν κανείς.) Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ΄ εξετάζουν,

κ΄ ευθύς στον νουν τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίση στες θυσίες.

Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•

η κατοχή σας είν΄ επισφαλής:

η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.

Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;

σας δημιουργούν μιαν επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,

να δούμε τι απομένει πια, μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα• είν΄ επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμ΄ εμπρός.

1928

Ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης


Εδώ ας σταθώ.Κι ας δω κ΄εγώ τη φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού και ενέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ.Κι ας γελασθώ που βλέπω αυτά
(τα ΄δα αλήθεια μια στιγμή σα πρωτοστάθηκα)
και όχι κ΄ εδώ τες φαντασιές μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής .